بالکین

بالکین ( آوا راهنما·اطلاعات) نام یکی از محوطه های باستانی استقراری عصر آهن در بخش ملاردِ استان تهران، در دشت شهریار است. دهخدا در لغت نامه دهخدا از بالکین به نام دهِ کوچکی از بخش شهریارِ تهران، که دارای ۶ تن جمعیت بوده است یاد می کند. به عقیده ولفرام کلایس، معمار و باستان شناس آلمانی، تپه غربی این محوطه، کارکرد یک ارگ را داشته است.
این محوطه در ۴۰۰ متری جنوب روستای مهرچین و در حدود ۵۰۰ متری شرق روستای حصار شالپوش قرار دارد. بالکین وسعتی بیش از ۱۰ هکتار دارد و از آن به عنوان یکی از محوطه های بزرگ و مهم استقراری عصر آهن یاد می شود. مطالعه مقدماتی یافته های سطحی بالکین، وسعت و موقعیت قرار گیری آن، این محوطه را به یکی از محوطه های کلیدی مطالعات فرهنگ های عصر آهن در منطقه مبدل کرده است. سفال های به دست آمده از بالکین نشان از استقرار فرهنگ عصر آهن ۱ ، ۲ و ۳ در محوطه است. بر اساس یافته های سطحی محوطه باستانی بالکین در سراسر دوران آهن مسکون بوده. محوطه بالکین در تاریخ ۱۶/۲/۱۳۵۶ و با شماره ۱۴۱۶ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده ولی در طول زمان، با خاک برداری ها، کاوش های غیر مجاز و تسطیح، قسمتهای زیادی از آن از بین رفته است. در سال های اخیر قسمتهای زیادی از غرب و مرکز محوطه تسطیح و خاک برداری شده و خاک آن به مصرف کوره آجرپزی سجاد که در جنوب تپه قرار دارد رسیده.