توتکی

توتکی. [ تو ت َ ] ( اِ ) درمی بوده است از پیش چون کژکی و فنجی.( لغت فرس اسدی چ اقبال ص 527 ). یک قسم درمی که در قدیم رایج بوده و توبکی نیز گویند. ( ناظم الاطباء ). قسمی زر مسکوک. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) :
به ابر رحمت ماند همیشه کف امیر
چگونه ابرکجا توتکیش باران است.رجوع به توبکی شود.

۱. گنجینه، مخزن.
۲. خزانه.
۳. در دورۀ سامانیان، واحد شمارش پول، درم: به ابر رحمت ماند همیشه کفّ امیر / چگونه ابر کجا توتکیش باران است (عماره: شاعران بی دیوان: ۳۵۳ ).