<div class="boxBd">پیکارساز. [ پ َ /پ ِ ] ( نف مرکب ) که پیکار سازد. که جنگ در اندازد. که رزم آغازد. که حرب ترتیب دهد : <br>ز بس خشت گردان پیکارساز<br>شده پیل چون در نیستان گراز.<div class="au">اسدی.</div>نمدپوشی آمد بجنگش فراز<br>جوانی جهانسوز پیکارساز.<div class="au">سعدی.</div></div>

پیکارساز. [ پ َ /پ ِ ] ( نف مرکب ) که پیکار سازد. که جنگ در اندازد. که رزم آغازد. که حرب ترتیب دهد : ز بس خشت گردان پیکارساز شده پیل چون در نیستان گراز. اسدی. نمدپوشی آمد بجنگش فراز جوانی جهانسوز پیکارساز. سعدی.

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">( صفت ) ۱- آنکه پیکار سازد کسی که ترتیب جنگ دهد : نمد پوشی آمد بجنگش فراز جوانی جهانسوز پیکار ساز. ( سعدی )</div>

( صفت ) ۱- آنکه پیکار سازد کسی که ترتیب جنگ دهد : نمد پوشی آمد بجنگش فراز جوانی جهانسوز پیکار ساز. ( سعدی )

فرهنگ فارسی

<div class="boxBd">آن که ترتیب جنگ و پیکار دهد، پیکارسازنده.</div>

آن که ترتیب جنگ و پیکار دهد، پیکارسازنده.

پیکارساز

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا

فرهنگ عمید