( هشیمة ) هشیمة. [ هََ م َ ] ( ع ص ) زمین که درختانش خشک گردد. ( منتهی الارب ). زمینی که درختهایش خشک گردد چنانکه سیاه شود. || درخت خشک. ( از اقرب الموارد ).
هشیمه
لغت نامه دهخدا
هشیمة. [ هََ م َ ] (ع ص ) زمین که درختانش خشک گردد. (منتهی الارب ). زمینی که درختهایش خشک گردد چنانکه سیاه شود. || درخت خشک . (از اقرب الموارد).
کلمات دیگر: