( صفت ) نادان جاهل
ابوجهل
ابوجهل
بوجهل
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بوجهل. [ ج َ ] ( ع ص مرکب ) نادان و جاهل و دارای جهل. ( ناظم الاطباء ).
بوجهل. [ ج َ ] ( اِخ ) ابوجهل :
ولید و حارث و بوجهل و عقبه و شیبه
کجاست آصف و کو ذوالخمار و کو عنتر.
بوالحکم بوجهل شد در بحث آن.
احمد و بوجهل خود یکسان بُدی
احمد و بوجهل در بتخانه رفت
زین شدن تا آن شدن فرقیست زفت.
که بوجهل آن بود کو خود بدانش بوالحکم گردد.
بوجهل. [ ج َ ] ( اِخ ) ابوجهل :
ولید و حارث و بوجهل و عقبه و شیبه
کجاست آصف و کو ذوالخمار و کو عنتر.
ناصرخسرو.
چون عمر از عقل آمد سوی جان بوالحکم بوجهل شد در بحث آن.
مولوی.
گر بصورت آدمی انسان بُدی احمد و بوجهل خود یکسان بُدی
احمد و بوجهل در بتخانه رفت
زین شدن تا آن شدن فرقیست زفت.
مولوی.
اگر تو حکمت آموزی بدیوان محمد روکه بوجهل آن بود کو خود بدانش بوالحکم گردد.
سعدی.
رجوع به ابوجهل شود.بوجهل . [ ج َ ] (اِخ ) ابوجهل :
ولید و حارث و بوجهل و عقبه و شیبه
کجاست آصف و کو ذوالخمار و کو عنتر.
چون عمر از عقل آمد سوی جان
بوالحکم بوجهل شد در بحث آن .
گر بصورت آدمی انسان بُدی
احمد و بوجهل خود یکسان بُدی
احمد و بوجهل در بتخانه رفت
زین شدن تا آن شدن فرقیست زفت .
اگر تو حکمت آموزی بدیوان محمد رو
که بوجهل آن بود کو خود بدانش بوالحکم گردد.
رجوع به ابوجهل شود.
ولید و حارث و بوجهل و عقبه و شیبه
کجاست آصف و کو ذوالخمار و کو عنتر.
ناصرخسرو.
چون عمر از عقل آمد سوی جان
بوالحکم بوجهل شد در بحث آن .
مولوی .
گر بصورت آدمی انسان بُدی
احمد و بوجهل خود یکسان بُدی
احمد و بوجهل در بتخانه رفت
زین شدن تا آن شدن فرقیست زفت .
مولوی .
اگر تو حکمت آموزی بدیوان محمد رو
که بوجهل آن بود کو خود بدانش بوالحکم گردد.
سعدی .
رجوع به ابوجهل شود.
بوجهل . [ ج َ ] (ع ص مرکب ) نادان و جاهل و دارای جهل . (ناظم الاطباء).
فرهنگ عمید
= ابوجهل
ابوجهل#NAME?
کلمات دیگر: