( اسم ) پیشین گاه .
پیشین گه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
پیشین گه. [ گ َه ْ ] ( اِ مرکب ) پیشین گاه. وقت نماز ظهر. ج ، پیشین گهان :
ز پیشین گهان تا نماز دگر
بمیدان نشد رزم ساز دگر.
ز پیشین گهان تا نماز دگر
بمیدان نشد رزم ساز دگر.
نظامی ( از آنندراج ).
فرهنگ عمید
= پیشینگاه
پیشنهاد کاربران
در گویش مشهدی، به معنای تَرَّشُحِ آب و مایعات می باشد.
کلمات دیگر: