کلمه جو
صفحه اصلی

هفات

لغت نامه دهخدا

هفات. [ هَُ ] ( ع مص ) از سبکی پریدن. ( منتهی الارب ). پریدن از سبکی و فرودآمدن و افتادن و خرد شدن. ( اقرب الموارد ). || سخن بسیار و بی اندیشه گفتن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || پست شدن. || کم شدن چیزی. || باریک گشتن. ( منتهی الارب ).

هفاة. [ هََ ] ( ع اِ ) باران. || بارانی است شبیه باران سست پیوسته. || ( ص ) گول. ( منتهی الارب ): رجل هفاة؛ مرد احمق. ( اقرب الموارد ).

هفات . [ هَُ ] (ع مص ) از سبکی پریدن . (منتهی الارب ). پریدن از سبکی و فرودآمدن و افتادن و خرد شدن . (اقرب الموارد). || سخن بسیار و بی اندیشه گفتن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || پست شدن . || کم شدن چیزی . || باریک گشتن . (منتهی الارب ).



کلمات دیگر: