بوییدنی. [ دَ ] ( ص لیاقت ) قابل بوییدن. لایق بوییدن. درخوربوییدن. || مشهوم. ( فرهنگ فارسی معین ).
بوییدنی
لغت نامه دهخدا
بوئیدنی. [ دَ ] ( ص لیاقت ) آنچه لایق بوئیدن باشد. رجوع به بوییدنی شود.
فرهنگ عمید
۱. درخور بوییدن.
۲. هرچیز خوش بو که آن را ببویند.
۲. هرچیز خوش بو که آن را ببویند.
کلمات دیگر: