اسم: عفیف الدین (پسر) (عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: afifoddin) (فارسی: عفيف‌الدين) (انگلیسی: afifoddin)
معنی: عفیف در دین، پرهیزکار، پارسا و پرهیزکار در دین
معنی: عفیف در دین، پرهیزکار، پارسا و پرهیزکار در دین
عفیف الدین
فرهنگ اسم ها
(تلفظ: afifoddin) (عربی) پارسا و پرهیزکار در دین .
فرهنگ فارسی
سلمان بن علی بن عبدالله تلمسانی شاعر قرن هفتم
لغت نامه دهخدا
عفیف الدین. [ ع َ فُدْ دی ] ( اِخ ) لقب عبداﷲبن اسعد تمیمی یافعی. از کبار مشایخ قرن هشتم هجری. رجوع به ابوالسادات ( عبداﷲ... ) شود.
عفیف الدین. [ ع َ فُدْ دی ] ( اِخ ) سلیمان بن علی بن عبداﷲ تلمسانی. شاعر قرن هفتم. رجوع به عفیف تلمسانی شود.
عفیف الدین. [ ع َ فُدْ دی ] ( اِخ ) سلیمان بن علی بن عبداﷲ تلمسانی. شاعر قرن هفتم. رجوع به عفیف تلمسانی شود.
عفیف الدین . [ ع َ فُدْ دی ] (اِخ ) سلیمان بن علی بن عبداﷲ تلمسانی . شاعر قرن هفتم . رجوع به عفیف تلمسانی شود.
عفیف الدین . [ ع َ فُدْ دی ] (اِخ ) لقب عبداﷲبن اسعد تمیمی یافعی . از کبار مشایخ قرن هشتم هجری . رجوع به ابوالسادات (عبداﷲ...) شود.
کلمات دیگر: