کلمه جو
صفحه اصلی

بجیه

لغت نامه دهخدا

بجیة. [ ب ُ ج َی ْ ی َ ] (اِخ ) طبری ، پسر علی بن بجیه محدث بوده است . (منتهی الارب ).


( بجیة ) بجیة. [ ب ُ ج َی ْ ی َ ] ( اِخ ) طبری ، پسر علی بن بجیه محدث بوده است. ( منتهی الارب ).
بجیه. [ ب ُ ج َی ی َ ] ( اِخ ) نام زنی که روایت میکند از شیبه حجبی و از وی ثابت ثمالی روایت کند.

بجیه . [ ب ُ ج َی ی َ ] (اِخ ) نام زنی که روایت میکند از شیبه حجبی و از وی ثابت ثمالی روایت کند.



کلمات دیگر: