محلی بین فارس و اصفهان و تلفظ جیم در زبان فارسیان بین جیم و شین بوده است .
بجان
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بجان. [ ب ِ ] ( ق مرکب ) از جان. از ته دل. از صمیم دل. از دل و جان.
- بجان زدن ؛ تا پای جان زدن. سخت دفاع کردن و کوشیدن.
- بجان سوختن ؛ از ته دل سوختن. سخت سوختن :
مگر باور نمیداری ز حق آن
که می سوزی بجان از بهر یک نان.
بجان تو ای خسرو کامران
کجا بردم این خود بدل در گمان.
بجان گرانمایه اسفندیار.
بجان. [ ب َج ْ جا ] ( اِخ ) محلی بین فارس و اصفهان و تلفظ جیم در زبان فارسیان بین جیم وشین بوده است. ( از معجم البلدان ). موضعی است میان فارس و اصفهان و عجم بشان میگویند. ( مرآت البلدان ).
- بجان زدن ؛ تا پای جان زدن. سخت دفاع کردن و کوشیدن.
- بجان سوختن ؛ از ته دل سوختن. سخت سوختن :
مگر باور نمیداری ز حق آن
که می سوزی بجان از بهر یک نان.
پوریای ولی.
|| از روی میل و رغبت. ( ناظم الاطباء ). || بجان ِ در مقام مضاف به کلمه دیگر، معنی قسم بجان ِ و سوگند بجان ِ میدهد : بجان تو ای خسرو کامران
کجا بردم این خود بدل در گمان.
فردوسی.
بجان زریر آن نبرده سواربجان گرانمایه اسفندیار.
فردوسی.
و رجوع به جان شود.بجان. [ ب َج ْ جا ] ( اِخ ) محلی بین فارس و اصفهان و تلفظ جیم در زبان فارسیان بین جیم وشین بوده است. ( از معجم البلدان ). موضعی است میان فارس و اصفهان و عجم بشان میگویند. ( مرآت البلدان ).
بجان . [ ب َج ْ جا ] (اِخ ) محلی بین فارس و اصفهان و تلفظ جیم در زبان فارسیان بین جیم وشین بوده است . (از معجم البلدان ). موضعی است میان فارس و اصفهان و عجم بشان میگویند. (مرآت البلدان ).
بجان . [ ب ِ ] (ق مرکب ) از جان . از ته دل . از صمیم دل . از دل و جان .
- بجان زدن ؛ تا پای جان زدن . سخت دفاع کردن و کوشیدن .
- بجان سوختن ؛ از ته دل سوختن . سخت سوختن :
مگر باور نمیداری ز حق آن
که می سوزی بجان از بهر یک نان .
|| از روی میل و رغبت . (ناظم الاطباء). || بجان ِ در مقام مضاف به کلمه ٔ دیگر، معنی قسم بجان ِ و سوگند بجان ِ میدهد :
بجان تو ای خسرو کامران
کجا بردم این خود بدل در گمان .
بجان زریر آن نبرده سوار
بجان گرانمایه اسفندیار.
و رجوع به جان شود.
- بجان زدن ؛ تا پای جان زدن . سخت دفاع کردن و کوشیدن .
- بجان سوختن ؛ از ته دل سوختن . سخت سوختن :
مگر باور نمیداری ز حق آن
که می سوزی بجان از بهر یک نان .
پوریای ولی .
|| از روی میل و رغبت . (ناظم الاطباء). || بجان ِ در مقام مضاف به کلمه ٔ دیگر، معنی قسم بجان ِ و سوگند بجان ِ میدهد :
بجان تو ای خسرو کامران
کجا بردم این خود بدل در گمان .
فردوسی .
بجان زریر آن نبرده سوار
بجان گرانمایه اسفندیار.
فردوسی .
و رجوع به جان شود.
کلمات دیگر: