بجانی . [ ب َج ْ جا ] (ص نسبی ) منسوب به بجانه از شهرهای اندلس . (از معجم البلدان ).

بجانی . [ ب َج ْ جا ] (ص نسبی ) منسوب به بجانه از شهرهای اندلس . (از معجم البلدان ).

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">بجانی. [ ب َج ْ جا ] ( ص نسبی ) منسوب به بجانه از شهرهای اندلس. ( از معجم البلدان ). <hr>بجانی. [ ب َج ْ جا ] ( اِخ ) ابوالفضل مسعودبن علی از رواة بود. ( از معجم البلدان ). <hr>بجانی. [ ب َج ْ جا ] ( اِخ )ابوالحسن علی بن معاذ مردی فصیح و شاعر و نسابه و ازرواة بود ( حوالی 307 هَ. ق. ) ( از معجم البلدان ).</div>

بجانی. [ ب َج ْ جا ] ( ص نسبی ) منسوب به بجانه از شهرهای اندلس. ( از معجم البلدان ). بجانی. [ ب َج ْ جا ] ( اِخ ) ابوالفضل مسعودبن علی از رواة بود. ( از معجم البلدان ). بجانی. [ ب َج ْ جا ] ( اِخ )ابوالحسن علی بن معاذ مردی فصیح و شاعر و نسابه و ازرواة بود ( حوالی 307 هَ. ق. ) ( از معجم البلدان ).

بجانی . [ ب َج ْ جا ] (اِخ ) ابوالفضل مسعودبن علی از رواة بود. (از معجم البلدان ).

بجانی . [ ب َج ْ جا ] (اِخ ) ابوالفضل مسعودبن علی از رواة بود. (از معجم البلدان ).

بجانی . [ ب َج ْ جا ] (اِخ )ابوالحسن علی بن معاذ مردی فصیح و شاعر و نسابه و ازرواة بود (حوالی 307 هَ . ق .) (از معجم البلدان ).

بجانی . [ ب َج ْ جا ] (اِخ )ابوالحسن علی بن معاذ مردی فصیح و شاعر و نسابه و ازرواة بود (حوالی 307 هَ . ق .) (از معجم البلدان ).