دشمنی کردن

حرب

عداوت و خصومت کردن .

دشمنی کردن. [ دُ م َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) عداوت وخصومت کردن. مکروه داشتن. نفرت نمودن. ( ناظم الاطباء ). اختصام. امتئار. تبغض. تشارس. تنازع. جهار. خصام.شنان. کشح. کفاح. مجاساة. مجاهرة. محال. معاداة. مضاداة. مکاشحة. مماحلة. ( از منتهی الارب ) :
گر نه تو ای زودسیر تشنه خون منی
با من دیرینه دوست چندکنی دشمنی.ما با تو دوستی و وفا کم نمی کنیم
چندان که دشمنی و جفا بیشتر کنی.چه حاجت که با وی کنی دشمنی
که او را چنین دشمنی در قفاست.دشمنی کردند با من لیک از روی قیاس
دوستی باشد که دردم پیش درمان گفته اند.با من هزار نوبت اگر دشمنی کنی
ای دوست همچنان دل من مهربان تست.روز خفاش است کور، از کوربختی ، زآنکه او
دشمنی در خفیه با خورشید خاور می کند.تضاد؛ با یکدیگر دشمنی کردن. ( دهار ).مَأر؛ دشمنی کردن با گروهی. ممأرة؛ دشمنی کردن بامردم. ( از منتهی الارب ).

خیره بستِن