دست زن

دست زن. [ دَ زَ ] ( نف مرکب ) دست زننده. رجوع به دست زدن شود. || کسی که دست بر چیزی زند و متوسل به کسی شود. ( برهان ). || صاحب طرب و سرودگوی. ( برهان ). مطرب وسازنده و دست زنان و سرودگوی. ( از انجمن آرا ). مقابل پای کوب که ترجمه رقاص است. ( آنندراج ) :
شده غمگسارنده شان هر دو زن
گه این پایکوب و گه آن دست زن.فروهشته گیسو شکن درشکن
یکی پایکوب و یکی دست زن.من اگر دست زنانم نه از این دست زنانم. || ( اِمص مرکب ) دست زدن :
نیست در زلفت اسیران را مجال دست زن
عمر بیماران دل شبهای کوته داشته.|| کنایه ازمردم نادم و پشیمان باشد. ( برهان ) ( آنندراج ). نادم.( انجمن آرا ).

تَنگه زن