شیرواره

شیرواره یا واره کردن نوعی رسم اجتماعی - اقتصادی رایج بین روستائیان و عشایر مناطق مختلف ایران است که در آن با اشتراک شیر تولید شده، امکان بهره وری بیشتر اقتصادی آن فراهم می شود. در این روش، عده ای از خانواده ها، بر اساس نظم و قراردادی معین شیر تولیدی خود را به نوبت به یکی از خانواده ها واگذار می کنند. به گروه تشکیل شده یک واره (varah) گفته می شود .
پیش از اصلاحات ارضی شیرواره اهمیت زیادی داشته است. این مسئله به دلیل محدود بودن زمین و دامهای روستائیان نسبت به جمعیت آن ها بوده است. در یک روستا گروه های 12-13 خانواده ای تشکیل می شد و حدود دو ماه طول می کشید تا نوبت هریک از خانواده ها شود. پس از دوره اصلاحات ارضی به دلایل مختلفی شیرواره رونق سابق خود را از دست داد، از جمله:
به دلیل وجود کوهپایه های متعدد در جنوب غربی و شمال شرقی شهرستان بروجرد، دامپروری در این شهرستان رونق دارد. اما به در برخی مناطق شرقی و شمالی این شهرستان، امکان پرورش تعداد زیادی بز و گوسفند وجود ندارد. بنابراین آئین واره کردن در بسیاری از روستاهای شرقی و شمالی این شهرستان رایج است. در روستای دره گرم (شهرک شهید بروجردی) شیرواره در گروه های 5 خانواده ای اتفاق می افتد و از نیمه فروردین شروع می شود و در تابستان به اوج می رسد .
در عشایر منطقه فیروزکوه رسم است که شیری که روز نخست از طریق شیرواره جمع می شود را به مستمندان می دهند ..