خیف

خیف . (ع اِ) ج ِ خیفه . || ج ِ اخیف و خیفاء. (منتهی الارب ).

خیف . [ خی ی َ/ خ ُی ْ ی َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ خائف . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).

خیف . [ ی ِ ] (اِخ ) نام کیِف از ایالات معروف روس است . (از ناظم الاطباء). رجوع به کیف شود.

خیف . [خ َ ] (اِخ ) سپیدی در کوه سیاه که پس کوه ابوقبیس است . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
- مسجدالخیف ؛ مسجدی است در کرانه ٔ منی . (منتهی الارب ).

خیف . [ خ َ ] (ع اِ) کرانه . || پوست پستان شتر و گاو و مانند آنها. || کرانه ٔ پستان شتر و گاو و مانند آنها. || پوست پستان شتر ماده . || غلاف نره ٔ شتر. || جای فروتر از درشتی کوه و بلندتر از مسیل آب . || هر نشیب و بلندی در روی کوه . || (مص ) مصدر دیگر است برای «خوف ». (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).

خیف . [ خ َ ی َ ] (ع اِمص ) فراخی غلاف نره ٔ شتر. || فراخی خیف ناقه . || (مص ) یک چشم ازرق و دیگری سیاه شدن اسب و مردم و جز آن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).

حیف، افسوس.