کشاورزی در ایران

ایران از نخستین کشورهایی در جهان است که در آن کشاورزی و زراعت آغاز شده است. تقریباً یک سوم زمین های ایران قابلیت کشاورزی را دارند، اما به دلیل خاک نامرغوب و نامناسب بودن توزیع آب در بیشتر نواحی در اکثر زمین های قابل کشت در ایران کشت و زرعی انجام نمی شود. فقط ۱۲٪ از وسعت ایران تحت عملیات کشاورزی است (شامل باغات، تاکستان ها و زمین های قابل کشتکاری) اما کمتر از یک سوم از زمین های قابل کشتکاری تحت آبیاری است و مابقی تحت کشاورزی خشک اند. شمال و شمال غرب ایران دارای خاک حاصلخیزند.
کاهش تراز منفی تجاری غذایی کشور از ۸ میلیارد دلار به ۵٫۴ میلیارد دلار
افزایش ارزش صادرات مواد غذایی به میزان ۲۷ درصد
کاهش ارزش واردات موادغذایی به میزان ۹ درصد
افزایش ذخائر استراتژیک محصولات راهبردی
افزایش خرید محصول گندم از مردم از ۴٫۸ میلیون تن به ۶٫۷ میلیون تن
سرعت بخشیدن به اجرای سیستم های نوین آبیاری جهت افزایش بهره وری آب
طراحی زنجیره تأمین به منظور پایداری و تنظیم بازار محصولات اساسی و حمایت از تولیدکنندگان
مبارزه و مهار آفات و بیماری های فراگیر جنگلهای غرب و شمال کشور
رشد تولید ۶٫۶ درصد در محصولات زراعی، شیلات، دام و طیور
رشد بخش زراعت معادل ۸٫۲ درصد
رشد بخش باغبانی معادل ۳٫۱ درصد
رشد ۵ درصدی تولید گل و گیاهان زینتی
رشد بخش شیلات و آبزیان معادل ۷٫۸ درصد
رشد بخش دام و طیور معادل ۴٫۹ درصد
اجرای عملیات آبخیزداری در سطح ۵۰۰ هزار هکتار
بهسازی جنگل های غرب با مشارکت مردم در سطح ۲۶ هزار هکتار با تأمین ۷۰۰ هزار نهال
تولید ۳۴ میلیون اصله نهال با مشارکت مردم به منظور گسترش پوشش گیاهی
توسعه جنگل کاری و اجرای عملیات اصلاح و احیاء مراتع
تهیه طرح های توسعه گیاهان دارویی و محصولات فرعی مرتعی
تثبیت مالکیت دولت در سطح یک میلیون هکتار در اراضی ملی
رفع تجاوز و خلع ید از متصرفان اراضی در سطح ۱۰۰ هزار هکتار
ممیزی و اصلاح مراتع در سطح ۷۰۰ هزار هکتار
ایران از نخستین کشورهای جهان است که در آن کشاورزی و زراعت آغاز گردیده است. در قرن اول پیش از میلاد ایرانی ها همه درختان میوه ای که در یونان کشت می شده (به استثنای زیتون) کشت می کرده اند. با هجوم اسکندر کشاورزی ایران رو به زوال گذاشت و بسیاری از مزارع از بین رفت و این وضع تا زمان به حکومت رسیدن اردشیر بابکان ادامه یافت. ساسانیان به بازسازی قنات ها و تشویق و گسترش کشاورزی، باغبانی و دامپروری پرداختند. پس از ساسانیان تا حمله مغول، کشاورزی ایران به تناوب دچار رکود (در زمان بنی امیه) و پیشرفت (در زمان بنی عباس و حکومتهای محلی) گردید.
دانشمندان این سرزمین در خلال مطالعه دربارهٔ ویژگی دارویی گیاهان به امور کاملاً فنی نیز می پرداختند و دستگاه هایی برای بهره برداری از آب تهیه دیدند که از آن جمله می توان چرخ چاه خودکار را نام برد.
در گزارش هایی به تاریخ اسفند ۱۳۹۰ عنوان شد از نظر سطح زیرکشت سیب ایران مقام چهارم را در دنیا دارد، ولی از نظر عملکرد یا میزان برداشت در هر هکتار باغ، مقام هفدهم را به خود اختصاص داده است چراکه میانگین میزان تولید سیب در ایران ۱۶ تن در هکتار و میانگین تولید سیب در جهان ۳۲ تن در هکتار است.

کشاورزی در ایران
• «در تمام دنیا روشهای نوینی برای تولید، صنعت، کشاورزی وحتی تجارت به کار گرفته می شود. کشاورزی ما یک مشکل عمده به نام سنتی دارد؛ و اصلاً سعی نمی شود که این مشکل برطرف شود. بسیاری از فعالان این حوزه درکی از دانش بنیان ندارند. باید تولیدات کشاورزی را از بخش سنتی به بخش علمی تبدیل کنیم.» -> اسدالله عسگراولادی
• «مهم ترین موضوع در بخش آب شهری، هزینه ای است که برای وزارت نیرو دارد. آب شهری گران تر تمام می شود. انتقال آن هزینه برتر است، سیستم ها پوسیده است، اصلاح سیستم ها پرهزینه است. آب شهری ممکن است از سه تا پنج برابر آب کشاورزی هزینه بردارد که خسارت را وزرات نیرو می بیند. آب شهری الان مترمکعبی شش هزار تومان تمام می شود و یک صدم قیمت می فروشد و هزینه مستقیم بر گردن وزارت نیرو است. هزینه آب کشاورزی غیر مستقیم برعهده وزارت نیرو است.» -> عیسی کلانتری
• «منتقدینی که دم از وفور واردات محصولات کشاورزی در دولت نهم می زنند همان کسانی هستند که آزادسازی واردات را به بهانه الحاق به WTO در برنامه چهارم رقم زدند». -> محمدرضا اسکندری