فضل الله نعیمی استرآبادی متخلص به نعیمی، (۷۴۰ قمری در طبرستان و شهر استرآباد یا آستارا - ۷۹۶ یا ۷۹۸ قمری در آذربایجان) شاعر، عارف و صوفی نامدار و بنیانگذار جنبش حروفیهاو همچنین از نویسندگان و عارفان بزرگ به زبان مازندرانی بود و کتاب های محبت نامه، جاودان نامه و نوم نامه را به مازندرانی و گویش استرآبادی نوشت. نعیمی در دین یارسان تجلی کامل حقیقت بوده و در متون یارسان از وی با نام شاه فضل یا شاه فضل ولی یاد شده است.
انفس و آفاق، به فارسی
عرف نامه
نوم نامه، به زبان مازندرانی با گویش استرآبادی
محبت نامه به مازندرانی
عرش نامه
دیوان اشعار
فضل الله نعیمی در ۷۴۰ قمری در دوران تیمور گورکانی در استرآباد (گرگان) و به روایتی دیگر در آستاراآباد (در نزدیکی تبریز) به دنیا آمد. پدرش به نام ابومحمد عبدالرحمان جلال الدین قاضی القضات استرآباد بود. در جوانی از طریق دوختن نوعی کلاه به نام طاقیه امرار معاش می کرد. پس از مدتی به اصفهان مهاجرت کرد. سپس به تبریز رفت و در این سفرها با علوم غریبه که در آن روزگار رایج بود آشنا شد و علم اعداد، جفر، علم اسماء و علم حروف را فراگرفت.
استرآباد وطن معنوی اوست که کتابهای نثر خود را به لهجه آن نگاشته و آن شهر را مقصود خدا از بلد امین در قرآن شمرده است. تبریزی خوانده شدن فضل صحیح نیست زیرا او خود را در نوم نامه ورق ۴۱۲ کمبریج استرآبادی می خواند.
فضل الله نعیمی جنبش حروفیه را بنیان گذاشت. از جمله یاران و شاگردان وی می توان به عمادالدین نسیمی شیروانی و شیخ ابوالحسن اصفهانی (معروف به علی الاعلی) اشاره کرد. هنگامی که کار جنبش بالا گرفت، میرانشاه تیموری فرزند تیمور گورکانی که حاکم آذربایجان بود فضل الله نعیمی را از شروان احضار کرده و وی را به قتل رساند. حتی پس از مرگ نیز در سال ۸۰۴ قمری سر و جسد وی سوزانده شد.
انفس و آفاق، به فارسی
عرف نامه
نوم نامه، به زبان مازندرانی با گویش استرآبادی
محبت نامه به مازندرانی
عرش نامه
دیوان اشعار
فضل الله نعیمی در ۷۴۰ قمری در دوران تیمور گورکانی در استرآباد (گرگان) و به روایتی دیگر در آستاراآباد (در نزدیکی تبریز) به دنیا آمد. پدرش به نام ابومحمد عبدالرحمان جلال الدین قاضی القضات استرآباد بود. در جوانی از طریق دوختن نوعی کلاه به نام طاقیه امرار معاش می کرد. پس از مدتی به اصفهان مهاجرت کرد. سپس به تبریز رفت و در این سفرها با علوم غریبه که در آن روزگار رایج بود آشنا شد و علم اعداد، جفر، علم اسماء و علم حروف را فراگرفت.
استرآباد وطن معنوی اوست که کتابهای نثر خود را به لهجه آن نگاشته و آن شهر را مقصود خدا از بلد امین در قرآن شمرده است. تبریزی خوانده شدن فضل صحیح نیست زیرا او خود را در نوم نامه ورق ۴۱۲ کمبریج استرآبادی می خواند.
فضل الله نعیمی جنبش حروفیه را بنیان گذاشت. از جمله یاران و شاگردان وی می توان به عمادالدین نسیمی شیروانی و شیخ ابوالحسن اصفهانی (معروف به علی الاعلی) اشاره کرد. هنگامی که کار جنبش بالا گرفت، میرانشاه تیموری فرزند تیمور گورکانی که حاکم آذربایجان بود فضل الله نعیمی را از شروان احضار کرده و وی را به قتل رساند. حتی پس از مرگ نیز در سال ۸۰۴ قمری سر و جسد وی سوزانده شد.
wiki: فضل الله نعیمی