شیوا دولت ابادی

شیوا دولت آبادی. شیوا دولت آبادی (۱۲ شهریور ۱۳۲۵، تهران) دکتری روان شناسی، رئیس هیئت مدیره انجمن روان شناسی ایران، رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل انجمن حمایت از حقوق کودکان (از ۱۳۷۳ تا کنون) و استادیار بازنشسته دانشگاه علامه طباطبایی (۱۳۸۸–۱۳۶۲) است. شیوا دولت آبادی فرزند حسام الدین دولت آبادی، نماینده سابق مجلس و خواهر پروین دولت آبادی، شاعر کودکان است.
دکتری روان شناسی، دانشگاه علامه طباطبایی (۱۳۷۷)
کارشناسی ارشد روان شناسی، دانشگاه هایدلبرگ، آلمان (۱۳۵۴)
فوق دیپلم مدیریت بازرگانی، کالج بازرگانی دانشگاه لیدز، انگلستان (۱۳۴۶)
دیپلم دبیرستان، انگلستان (جی.سی. ای) (۱۳۴۵)
دیپلم دبیرستان، تهران (۱۳۴۴)

شیوا دولت آبادی. شیوا دولت آبادی(۱۳۲۵) روان شناس ایرانی، رئیس هیئت مدیره انجمن روان شناسی ایران، رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل انجمن حمایت از حقوق کودکان (۱۳۷۳-) و استادیار بازنشسته دانشگاه علامه طباطبایی (۱۳۸۸–۱۳۶۲)
• «بزرگ ترین خدمتی که می توانیم به بچه ها بکنیم، آگاه کردن آنها نسبت به اندام های جنسی خودشان است از طریقی که آنها را شوکه نکنیم، بیشتر از اندازه به آنها احساس ناامنی و پارانوییدی ندهیم.»• «اعتیاد در همه قشرها هست و وقتی به پیامدهای روانی و اجتماعی اعتیاد نگاه کنیم، می بینیم خطرهایی که فرد معتاد برای اطرافیان و خودش ایجاد می کند، لزوماً به امکان مالی دسترسی به مواد مربوط نیست؛ بلکه بیشتر به آسیب دیدگی شخصیتی یا به همان باور به قدرتمندشدن و بی تفاوتی نسبت به ارزش های اخلاقی برمی گردد که فرد معتاد به آن مبتلا می شود و می تواند در همه طبقات دیده شود.»• «نمی توانیم همیشه بگوییم که این فقر است که همراه با اعتیاد مشکل ایجاد می کند. اعتیاد حتی با رفاه می تواند مشکلاتی عظیم برای فرد و پیرامون او ایجاد کند.»• «بخشی از خشونت ناشی از ناکامی بابت نداشتن در برابر داشته های دیگران است. جامعه ای که رو به آینده چشم انداز روشنی به ویژه برای نسل جوان نداشته باشد، پر از ناکامی است و ناکامی یعنی تهدید، ترس و ناامنی.»• «من جامعه ای را می بینم که خشونت در آن تبدیل به ارزش شده است. تفاوت های طبقاتی نوعی خشونت است و مشاهده تفاوت های طبقاتی نیز. به این شکل که وقتی خیلی از آدم ها نمی توانند ولی به آسانی تعدادی دیگر به چیزهایی که نیاز دارند دسترسی داشته باشند، آمادگی برای پرخاشگری دارند چون همیشه تهدیدشدگی را از سوی کسانی که فکر می کنند به ناحق سهم آنها را خورده و نداده اند، احساس می کنند؛ بنابراین اگر جامعه ای تبعیض زیادی داشته باشد، همواره در آن نوعی پتانسیل خشم وجود دارد. این به دلیل تجارب، مشاهدات و ناکامی های روزمره ای است که تجربه می شود.»• «ما در میان ورطه ای از تغییر ارزش ها یا حتی بیشتر در چرخه ای از ارزش های متفاوت زندگی می کنیم که همه آنها لزوماً با هم نمی خوانند. در ایدئولوژی حاکم بر جامعه به طور طبیعی دربارهٔ چیزهای خوبی صحبت می کنیم؛ مانند اخلاق مداری و صداقت و درعین حال شاهد تغییرات اقتصادی کاملاً غیرقابل تصور در دیدن برج ها، مال ها و هجوم خواستن ها و داشتن ها هستیم.»