شب های روشن

شب های روشن (داستان کوتاه). شب های روشن داستان کوتاهی نوشتهٔ فیودور داستایفسکی است که در سال ۱۸۴۸ نوشته شده است.
•

شب های روشن (فیلم ۱۳۸۱). شب های روشن فیلمی با کارگردانی فرزاد مؤتمن و فیلمنامه سعید عقیقی و محصول سال ۱۳۸۱ است.
• رؤیا : وقتی منتظری چقدر زمان بد می گذره.• استاد : وقتی منتظرم نیستی خیلی خوش نمی گذره!• استاد: حرفای خوب رو همیشه آدمای خوب نمی زنند.• بسیجی : ببخشید شما چی درس می دید؟• استاد : ادبیات.• بسیجی : ببخشید من یه سوال دارم؟ حوصله دارید جواب بدید؟• استاد : بفرمایید!• بسیجی : به نظر شما منظور این شاعرا چی بوده انقدر شراب، جام و می اینا ریختن تو شعرهاشون؟ حالا نمی شد یه مثال دیگه می زدن، مردم به اشتباه نمی افتادن؟• استاد : والا به نظرم دلیلش این بوده که شب ها می شستن یه گوشه، فکر می کردن و شعر می گفتن. اگه شب ها عوض فکر کردن، راه می افتادن تو کوچه ها قدم می زدن، هوس این کلمات هم از ذهنشون می افتاد!• رؤیا : به هر حال، هر کی با تو باشه واقعن آدم خوش بختی یه.• استاد : از کجا معلوم؟• رؤیا : فهمیدنش با زناست. اونا ممکنه هیچ وقت راست شو بهت نگن ولی ته دل شون راحت می فهمن کی داره چه طوری نگاه شون می کنه. باور نمی کنی؟• استاد : داره باورم می شه.• رؤیا : می خوای بیشتر باور کنی به من نگاه کن. من می دونم تو آدم بهتری هستی ولی دلم پیش اونه. واسه ی همینه که اگه اون آدم برنگرده، چیزی از عشقش پیش من نمی مونه. ولی من و تو اگه الان از هم جدا بشیم، محبّت و احترام مون سر جاشه. می بینی منم مثل تو خیالاتی ام.• استاد : اگه دلم می خواد برگرده، فقط یه دلیل داره.• رؤیا : چی؟• استاد : برای این که از دوست داشتن پشیمون نشی.• رؤیا : نه. به این زودی جا نمی زنم.• رؤیا : شما آدم موفقی هستید. چیزهای زیادی می دونی.• استاد : دونستن خوش بختی نمی یاره.• رؤیا : راحتی که می یاره. آدمی که می دونه خیالش راحته.• استاد : شایدم همین دونستن عذاب ش بده.• رؤیا : مهم نیست اگه دنیاش عوض شه به عذاب ش می ارزه.• استاد : من از مردم همین شهرم. همه آدم های این شهرو هم دوست دارم. چون تقریباً هیچ کدوم شون رو نمی شناسم.• رؤیا : فکر کنم ایراد از منه. گدایی هم یه جور عشقه. گداییِ عشق که از همش بدتره. وقتی فکر می کنم، می بینم به همه چی پشت پا زدم و زندگی ام رو گذاشتم سر یه قراری که … تو می گی من سبک شدم؟• استاد : خُب … عشق آدمو سبک می کنه، ولی سبک نمی کنه.• رؤیا : نمی فهمم چی می گی؟• استاد : عشق باعث شده که تو بابت یه کلمه حرف، یه سال صبر کنی و وقتش که شد به همه چی پشت پا بزنی و بیای این جا. فقط آدمی که عشق سبک ش کرده باشه می تونه هم چین کاری بکنه. ولی، وقتی می گی سبک شدی، منظورت اینه که خودت رو پایین آوردی، اگه اون هیچ وقت نیاد، عشقش کاری کرده که تو پَر در بیاری و یه کارایی بکنی که تا حالا هیچ وقت فکرش رو هم نکردی. اگه منظورت از سبک شدن بالا رفتنه، سبک شدی. ولی اگه منظورت از سبک شدن، کوچیک شدنه؛ عاشق هر چی کوچیک تر بشه، بالاتر می ره.• رؤیا : فکر نمی کنی همه ی این حرف ها تو ادبیات قشنگه؟ زندگی با ادبیات فرق داره.• استاد : همه ی این حرف ها واسه اینه که زندگی یه خورده شبیه ادبیات بشه.• رؤیا : آدم با تو حرف می زنه سبک می شه. سبک به اون معنا که خودت گفتی…. می دونی از چی خوشم می یاد؟• استاد : از چی؟• رؤیا : از این که خیلی باهات راحتم.• رؤیا : شما چرا تنهایی اید؟ … هیچ وقت فکر نکردی که می شه از تنهایی دراومد؟• استاد : شما اگه منتظر کسی نبودین، سوار اون ماشین می شدین که از تنهایی در بیاین؟• رؤیا : نه! می گشتم دنبال آدمی که مثل خودم باشه.• استاد : من نمی گردم. چون از خودم هم خوشم نمی یاد!• رؤیا : آدم عجیبی هستید.• استاد : شما هم همین طور.• رؤیا : فکر کنم همه ی آدم ها این طور باشن. حتّا بهترین آدم ها هم مثل یه راز از آدم دورند. … می دونی، همه فکر می کنن اگه حس واقعی شون رو نشون بدن همه چی به هم می ریزه. هیچ کسی حرف دلش رو راحت نمی زنه. … خُب، اگه نمی خواد می تونه شب اوّل، همون لحظه ی اوّل بیاد و بگه.• استاد : فکر نمی کنی آدم ها برای مخفی کردن احساس شون دلیل دارن؟• رؤیا : دلیل شون از هم دورشون می کنه. چه دلیلی از عشق مهم تر؟• استاد : این چهار شب خوش بختی برای یه عمر بس بود. عشقی رو که تو حس کردی، من فهمیدم. سعی می کنم همیشه نگه اش دارم. هیچ وقت فراموشت نمی کنم.• با صد هزار مردم تنهایی / بی صد هزار مردم تنهایی/ شعر از «رودکی»• دل من همی داد گفتی گوایی/ که باشد مرا روزی از تو جدایی/ بلی هر چه خواهد رسیدن به مردم/ بر آن دل دهد هر زمانی گوایی/ من این روز را داشتم چشم وزین غم/ نبوده ست با روز من روشنایی/ جدایی گمان بُرده بودم ولیکن/ نه چندان که یک سو نهی آشنایی/ به جرم چه راندی مرا از در خود/گناهم نبوده ست جز بی گنایی/ بدین زودی از من چرا سیر گشتی/ نگارا بدین زودسیری چرایی/ که دانست کز تو مرا دید باید/ به چندان وفا این همه بی وفایی/ سپردم به تو دل، ندانسته بودم/ بدین گونه مایل به جور و جفایی/ دریغا دریغا که آگه نبودم/ که تو بی وفا در جفا تا کجایی/ همه دشمنی از تو دیدم ولیکن• گفت به پیشم بیا/ گفت برایم بمان/ گفت به رویم بخند/ گفت برایم بمیر/ آمدم/ ماندم/ خندیدم/ مُردم. / شعر از «ناظم حکمت»• آشکارا نهان کنم تا چند؟/ دوست می دارمت به بانگ بلند/ شعر از «فخرالدین عراقی»• بیا که در غم عشقت مشوّشم بی تو/ بیا ببین که در این غم چه ناخوشم بی تو/ شب از فراق تو می نالم ای پری رخسار/ چو روز گردد گویی در آتشم بی تو/دمی تو شربت وصلم نداده ای جانا/ همیشه زهر فراقت همی چشم بی تو/ اگر تو با من مسکین چنین کنی جانا/ دو پایم از دو جهان نیز درکشم بی تو/ پیام دادم و گفتم بیا خوشم می دار/ جواب دادی و گفتی که من خوشم بی تو/ شعر از «سعدی»• شب های روشن در وبگاه سوره سینما• شب های روشن در IMDB

wikiquote: شب های_روشن_(فیلم_۱۳۸۱)

دانشنامه عمومی

نقل قول ها