فریدون ادمیت

فریدون آدمیت. فریدون آدمیت (۱۲۹۹، تهران – ۱۰ فروردین ۱۳۸۷، تهران)، نویسنده، تاریخ نگار و همچنین از مقامات عالی رتبه وزارت امور خارجه ایران بود. آثار وی عمدتاً دربارهٔ تاریخ مشروطیت و شخصیت های مرتبط با آن بود. روش او در تاریخ نگاری به گفتهٔ خودش، تاریخ نگاری تحلیلی-انتقادی بود.
دبیر دوّم سفارت ایران در لندن (نخستین فعّالیت اداری-اجرایی او)
معاونت ادارهٔ اطلاعات و مطبوعات
معاونت ادارهٔ کارگزینی
دبیر اوّل نمایندگی دائمی ایران در سازمان ملل متحد
رایزن سفارت ایران در سازمان ملل
نمایندهٔ ایران در کمیسیون وابسته به شورای اقتصادی و اجتماعی ملل متحد
نمایندهٔ ایران در کمیسیون حقوقی تعریف تعرّض
مخبر کمیسیون امور حقوقی در مجمع عمومی نهم سازمان ملل
نمایندهٔ ایران در کنفرانس ممالک آسیایی و آفریقایی در باندونگ
مدیر کل سیاسی وزارت خارجه
مشاور عالی وزارت امور خارجه
معاون وزارت امور خارجه
سفیر ایران در لاهه بین سال های ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۲
سفیر ایران در فیلیپین
سفیر ایران در هند (حدوداً ۲ سال)
فریدون آدمیت، فرزند عباسقلی خان قزوینی در سال ۱۲۹۹ خورشیدی در تهران متولد شد.
آدمیت بعد از تحصیلات ابتدایی به دارالفنون رفت و تا کلاس پنجم در آنجا ادامه تحصیل داد و در سال ۱۳۱۸ کلاس پنجم متوسطه را به اتمام رساند و سه ماه بعد امتحان نهایی را پشت سر گذاشت. او در سال ۱۳۱۸ به خدمت وزارت پست و تلگراف درآمد و سال بعد به وزارت خارجه رفت. پس از آن به دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران راه یافت و در سال ۱۳۲۱ فارغ التحصیل شد. وی پایان نامه اش را دربارهٔ زندگی و اقدامات سیاسی امیرکبیر نوشت که دو سال بعد (سال ۱۳۲۳) با عنوان «امیرکبیر و ایران» با مقدمهٔ استادش محمود محمود به چاپ رسید.
فریدون آدمیت بعدها در سال ۱۳۳۰ خورشیدی برای مأموریتی پنج ساله به سفارت ایران در لندن اعزام شد و در همین فرصت به تحصیل پرداخت و در ۱۳۲۸ در رشته تاریخ دیپلماسی و حقوق بین الملل از دانشگاه لندن، دکترا گرفت. رساله دکتری او روابط دیپلماتیک ایران با انگلیس، روسیه و ترکیه عثمانی ۱۸۱۵–۱۸۳۰ بود.

فریدون آدمیت. فریدون آدمیّت (۱۹۲۰، تهران – ۲۹ مارس ۲۰۰۸، تهران) تاریخ نگار اجتماعی، دیپلمات، حقوق دان و مؤلف ایرانی بود.
• «سیاست مذهبی امیر دو جهت ثابت و مشخص داشت: کاستن از نفوذ روحانی و منع دخالت در سیاست؛ آزادی و مدارای دینی .»امیر کبیر و ایران، دکتر فریدون آدمیت، نشر خوارزمی ،۱۳۷۸• «اندیشه ها در عین اینکه آفریدهٔ ذهن آدمی هستند، زادهٔ جامعه می باشند. گرچه عامل تبادل افکار در سرتاسر جوامع مشرق زمین، تماس با مغرب بوده است (یعنی اندیشه های جدید از درون این جوامع برنخاسته اند)، اما تحول جامعه ها تحت تأثیر همان افکار، انکارناپذیر است.»

[ویکی فقه] فریدون آدمیت. فریدون فرزند عباسقلی آدمیت بنیانگذار جمعیت آدمیت (خاندان آدمیت) می باشد. وی مشاغل مختلفی را در وزارت امورخارجه احراز کرد تا سرانجام به مستشاری سفارت و معاونت نمایندگی دائمی ایران در سازمان ملل متحد منصوب شد. چندی با سمت سفیرکبیر در "دهلی نو" اقامت داشت و زمانی نیز سفیر ایران در "هلند" بود. در کنار مشاغل سیاسی و اداری خود به کار تحقیق و تتبع در تاریخ جدید ایران پرداخته است.
فریدون فرزند عباسقلی آدمیت متولد ۱۲۹۹ق و فارغ التحصیل دانشکده حقوق دانشگاه تهران بود. دکترای خود را در رشته تاریخ سیاسی از "دانشگاه لندن" دریافت کرد. خدمات اداری را از ۱۳۱۹ در وزارت امورخارجه آغاز کرد و مشاغل مختلفی را در آن وزارتخانه احراز کرد تا سرانجام به مستشاری سفارت و معاونت نمایندگی دائمی ایران در سازمان ملل متحد منصوب شد. چندی با سمت سفیرکبیر در "دهلی نو" اقامت داشت و زمانی نیز سفیر ایران در "هلند" بود. در کنار مشاغل سیاسی و اداری خود به کار تحقیق و تتبع در تاریخ جدید ایران پرداخته است.
آثار فریدون
نشریه وزارت امورخارجه که حاوی نکات مهم تاریخی است با مدیریت وی منتشر می شد که چند بار به چاپ رسیده است. در این نشریه گذشته از منابع دست اول با استفاده از آرشیو وزارت خارجه ایران و انگلیس، اسناد مهمی را ارائه نموده است. این کتاب از معتبرترین کتبی است که در این زمینه منتشر شده است و نویسنده ی آن را به عنوان مورخ مطلع و باسواد معرفی کرده است. کتاب دیگری به عنوان "فکر آزادی و مقدمه نهضت مشروطه" انتشار داده است که این کتاب نیز تاریخی و تحقیقی است. کتاب "ایدئولوژی نهضت مشروطیت ایران" از دیگر آثار اوست. آدمیت پس از بازنشستگی فراغت بیشتری برای تحقیق در تاریخ قاجار و نهضت مشروطیت پیدا کرد و آثار زیادی انتشار داد. کتاب "افکار اجتماعی و سیاسی و اقتصادی"از آثار منتشر نشده دوران قاجار، از تحقیقات بسیار ارزشمند اوست. وی را یکی از تاریخ نگاران دوره جدید ایران می دانند که آثار و مقالات وی در دوره قاجار مستند و معتبر هستند.
اهداف فریدون
آدمیت از منظر خود در تحقیقاتش سه هدف اصلی را دنبال می کند: نخست اینکه می کوشد مقام حقیقی اندیشه ورزان ایران را از زمان مشروطیت بازشناسد و تاثیر هر یک را در تحول فکری جدید و تکوین ایدئولوژی نهضت ملی مشروطیت مشخص کند. دوم، تفکر تاریخی و تکنیک تاریخ نگاری خود در ایران را ترقی دهد و سوم اینکه نوآموزان بدانند، در این مرز و بوم همیشه مردمی هوشمند و آزاده وجود داشته اند که صاحب اندیشه بلند بوده و به پستی تن درنداده اند و روحشان را به اربابان خودسر نفروخته اند.
عناوین مربوطه
...