فرزانه اسعدی

فاطمه مشهور به فرزانه اسعدی متولد سال ۱۳۴۲ در مشهد، مجسمه ساز و پیکرتراش ایرانی است. اسعدی هنرمند فارغ التحصیل کارشناسی در رشته گرافیک است که به دلیل فعالیت های تخصصی موفق به کسب دکترای افتخاری از مرکز هنرهای تجسمی و وزارت فرهنگ و ارشاد ایران شده است. همچنین در لبنان لقب قوی ترین زن را از آن خود کرد.وی از اعضای هیئت مؤسس و هیئت مدیره انجمن مجسمه سازان ایران است که بسیاری از آثارش در میدان های شهر و تماشاگاه ها نصب شده اند. از او مجسمه ای در بیروت برپاست. تا به حال، پیشنهادهایی از کشورهای مختلف از جمله فرانسه برای همکاری های هنری دریافت کرده است.
نگارخانه صدر - تهران(۱۳۷۲) - نمایشگاه بین المللی تخصصی و صادراتی - تهران (۱۳۷۳)
ایالت تگزاس - آمریکا (۱۹۹۴)
سه سالانه حجم - موزه هنرهای معاصر تهران (۱۳۷۴)
تالار مولوی - دانشگاه تهران (۱۳۷۵)
سفالگران معاصر - موزه هنرهای معاصر تهران (۱۳۷۵)
زنان ملی جهان - تهران (۱۳۷۵)
تالار محراب - تهران (۱۳۷۵)
زنان ملی جهان در حاشیه با اجلاس سران - تهران (۱۳۷۶)
نگارخانه «خانه آفتاب»-تهران (۱۳۷۶)
نمایشگاهی جنبی مجمع جهانی شهریار - تهران (۱۳۷۶)
همچنین در نمایشگاه هنرهای تجسمی هنرمندان ایرانی در هفته فرهنگی ایران در اوکراین تیز آثار حجمی فرزانه اسعدی به نمایش گذاشته شد. او از همکاران گروه هنری دنا در برگزاری نماشگاه های داخلی و خارجی نیز هست.
اسعدی تحصیلاتش را تا دورهٔ متوسطه در مدارس مشهد گذرانده و از آن پس در دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران در رشته گرافیک و تصویرسازی ادامه تحصیل داد. او از سال ۱۳۶۰ پیگرانه به نقاشی و تصویرسازی پرداخت و از سال ۱۳۶۸ به حجم سازی روی آورد و به جای قلم مویین قلم آهنین به دست می گیرفت.
سال ۱۳۶۹ فعالیتش را با نمایشگاه گروهی دست اندرکاران حجم آغاز کرد. سال ۱۳۷۲ اولین نمایشگاه انفرادی اش را عرضه کرد و آخرین نمایشگاه انفرادی اش در ایران نیز در سال ۱۳۷۹ بوده است. همچنین از سال ۱۳۷۹ تا سال ۱۳۹۰، در نمایشگاههای متعددی در خارج از کشور حضور فعال داشته که مهمترین انها در کشورهای فرانسه، اوکراین، ژاپن و یونان بوده است. پیکر حضرت مریم از سنگ سیاه یکدست یکی از کارهای او است.
در سایت پایگاه اطلاع رسانی حوزه از حجاب او در هنگام حجاری تقدیر شده است. اسعدی بر روی فلز، گچ، سیمان و سفال کار کرده است که بین همه آن ها تراشیدن سنگ (پیکر تراشی) را به علت دقت و تأمل بیش از حد آن انتخاب کرد. او دارای دو فرزند دختر ویک پسر است که به کار نقاشی و حجمی و موسیقی علاقه دارند.

فرزانه اسعدی (۱۹۶۴، مشهد) پیکره ساز ایرانی است.
• «مجسمه سازی با سنگ به دلیل برگشت ناپذیر بودن هر حرکت، هنری به غایت دشوار است و ظرافت ها و دقت های خاصی را طلب می کند.»• «سنگ جسمی سخت و سرد است و از یک جسم سرد یک حجم گرم و قابل تأمل خلق کردن، کاری دشوار است.»• «دنیا باید بداند که پس از انقلاب، زنان ایرانی در هر زمینه ای به پیشرفت دست یافتند… زن ایرانی می تواند هنر، توانایی ها و هویتش را هر کجای دنیا ثابت کند.»• «باید ریشه یابی کرد که چرا بیش تر کسانی که به ایران سفر می کنند، در برنامه سفرشان بازدید از اصفهان، شیراز، پاسارگاد و تخت جمشید را دارند و به جزیره ای چون کیش که در خلیج فارس قرار گرفته نمی روند و بیشتر گردشگران خارجی این جزیره را حاشیه نشینان خلیج آن هم برای امر تمدید ویزا تشکیل می دهند، فکر می کنم علت اصلی آن این است که فکر می کنند در آن جا چیزی برای عرضه به گردشگران وجود ندارد.»روزنامه سرمایهُ شماره ۳۵۸ ۶/۱۰/۸۵، صفحه ۱۳ (گردشگری)• «متأسفانه مسوولان امر تاکنون سعی نکردند که از جزیره کیش برای توسعه گردشگری استفاده کنند، چرا که هنوز گردشگران داخلی هم تنها برای خرید کالایی که آن هم از تهران و داخل کشور به آن جا می رود، به کیش سفر می کنند. از طرفی در جنوبی ترین نقطه کشور که جاذبه ای چون «جنگل حرا» را دارد و انتظار می رود که در آن جا نخل های طبیعی ببینیم، آن را با نخل های مصنوعی و لامپ های نئونی آذین بندی کرده اند، غافل از آن که گردشگر به دنبال جاذبه واقعی، هنری و طبیعی است.»روزنامه سرمایهُ شماره ۳۵۸ ۶/۱۰/۸۵، صفحه ۱۳ (گردشگری)• «از کیش که بگذریم و به پایتخت کشورمان یعنی تهران نگاهی بیندازیم، می بینیم، گردشگر از لحظه ای که وارد فرودگاه مهرآباد می شود غیر از نماد میدان آزادی، ساختمان های بلند و کوتاهی را می بیند که هر کدام یک ساز می زنند و در بزرگراه هایمان چون بزرگراه مدرس مجسمه های علفی را به عنوان نمادهای شهری می بیند و درختچه های نئونی، این در حالی است که دایم می گوییم از نظر طبیعت جزو پنج کشور اول دنیا هستیم، پس چرا با این رتبه، برای تزیین شهرمان از لامپ نئون و پلاستیک استفاده می شود در کجا می خواهیم این طبیعت را به نمایش بگذاریم.»روزنامه سرمایهُ شماره ۳۵۸ ۶/۱۰/۸۵، صفحه ۱۳ (گردشگری)• «نقاشی هایی که در محیط شهری است دیده می شود که بخش هنری بارها به آن اعتراض کرده است، چرا که حفظ ارزش هایمان باید به گونه ای شایسته صورت بگیرد. هر کشوری ممکن است دوره ای را درگیر جنگ بوده باشد و آن ها می آیند با برگزاری یادمان های مختلف و تعریف های سمبلی برای شهدای گمنام و قرار نهادن آن در محیط شهری به خون آنان احترام می گذارند و یادشان را گرامی می دارند. چرا که این نقاشی ها قابلیت شست وشو و تمیز شدن را ندارند و در تهران دودآلود پس از مدت کمی تخریب شده و دوده روی آن را می پوشاند. کدام گردشگر با دیدن تصویری نامفهوم می تواند به ارزش های جنگ کشورمان پی ببرد و حکایت آن دلیران را در کشور نقل کند.»روزنامه سرمایهُ شماره ۳۵۸ ۶/۱۰/۸۵، صفحه ۱۳ (گردشگری)• «ایتالیا دارای تمدن کهن و معماری کهنه نیست بلکه گردشگران جذب کارهای حجمی و مجسمه های موجود در آن و ارزش های آرتیستی ای که در هر زمان در حفظ آن کوشیده شده به آن جا سفر می کنند حتی وقتی به فرانسه می رویم می بینیم تنها در پاریس حدود ۳۳۰ موزه برای بازدید وجود دارد یعنی ماه ها وقت گردشگر را پر می کند و یک گردشگر فرهنگی اگر شبانه روز از این موزه به آن موزه برود و بارها به این شهر سفر کند باز هم در سفر بعدی پاریس برایش حرف تازه ای دارد. حال نمی توان آن را با تعداد موزه های موجود در تهران مقایسه کرد.»روزنامه سرمایهُ شماره ۳۵۸ ۶/۱۰/۸۵، صفحه ۱۳ (گردشگری)• «از طرفی تاسف آور است که باید بخشی از تمدن و آثار ما بازار رونق جذب گردشگر و موزه های پاریس باشد و سرستون های تخت جمشید را در آنجا ببینیم. از کنار تخت جمشید]] و شیراز عبور کنیم و پاسارگاد را در موزه لوور به تماشا بنشینیم و خودمان بی نصیب از سود سرشاری که سالانه نصیب فرانسه می شود مانده ایم. نمی توان انکار کرد که آنچه می ماند آثار و حفظ ارزش های گذشتگان است و همین امر جذب گردشگر فرهنگی می کند که مسوولان امر باید بیش تر و جدی تر به آن توجه کنند.»روزنامه سرمایهُ شماره ۳۵۸ ۶/۱۰/۸۵، صفحه ۱۳ (گردشگری)• «اگر هفته های فرهنگی آن طور که باید برگزار شود و هنرمندان در آن حضور داشته باشند در معرفی توانمندی های ایران به جهانیان نقش سازنده و مؤثری خواهد داشت اما بیش تر هفته های فرهنگی فقط به بخش کتاب و یا فیلم محدود شده است.»روزنامه سرمایهُ شماره ۳۵۸ ۶/۱۰/۸۵، صفحه ۱۳ (گردشگری)• «برخی از هنرمندان فیلمساز کشور در معرفی ایران فقط به آن نیمه خالی و ضعف های موجود که شاید شامل هر کشوری شود پرداخته اند، در صورتی که اگر کسی با نگاهی عمیق وارد اروپا شود می بیند که محرومیت های آنان و مشکلات اجتماعی خاص خود را دارند، اما وقتی ایران را به گونه دیگری به جهانیان معرفی می کنیم چگونه می خواهیم انتظار داشته باشیم که به کشورمان سفر کنند چرا که گردشگران اولین فاکتور در انتخاب مقصد برایشان امنیت و آسایش است که اگر در تصاویر ارایه شده آن را نیابند، ایران را از فهرست مقاصد سفرشان خط خواهند زد.»روزنامه سرمایهُ شماره ۳۵۸ ۶/۱۰/۸۵، صفحه ۱۳ (گردشگری)• «تا کی باید دست به آثار نیاکانمان بکشیم و آنها را تقدیس کنیم؟ هر اثری که در تخت جمشید و جود دارد مال گذشته است. امروز قرار است انسان هایی مثل من چیزی بیافرینند چون نوبت ماست. این قانون خلقت است. مگر ما چقدر وقت داریم که این گونه هدر بدهیم؟»• «من فکر می کنم هیچ اثر هنری نیاز به نام گذاری ندارد. هنرمند لازم نیست اثرش را بسته بندی کند. مردم می بینند و به تناسب دانش و فهمشان از آن لذت می برند و با آن ارتباط برقرار می کنند.»