کاوه اهنگر

کاوه آهنگر. کاوهٔ آهنگر شخصیتی اسطوره ای در شاهنامهٔ فردوسی است. او قیامی مردمی علیه فرمانروایی به نام ضحاک را پی می ریزد. نشان جنبش او درفش کاویانی، پیشبند چرمی اش است که بر سر نیزه ای می آویزد. کاوه نماد انسان های زحمت کش و ستم دیده ای است که از قشرها متوسط و پایین جامعه سر برآورده اند و زندگیشان پایمال ستم دستگاه حاکمان شده است.
شاه کشی، جلد اول (از آغاز تا پایان دوره ساسانیان)، انتشارات سرمدی، تهران ۱۳۸۴
حسین، الهی قمشه ای (۱۳۸۶). شاهنامه فردوسی. ترجمهٔ ناهید فرشادمهر. تهران: نشر محمد. شابک ۹۶۴-۵۵۶۶-۳۵-۵.
First Iranian Legendary Heroes and Heroines: A Research Note by Manouchehr Saadat Noury
Kaveh Ahangar (KavehMohebbi)
A king's book of kings: the Shah-nameh of Shah Tahmasp, an exhibition catalog from The Metropolitan Museum of Art (fully available online as PDF), which contains material on Kaveh
کاوه یکی از خاندان های معروف پهلوانی دورهٔ اساطیری ایران است. بر اساس منابع باستانی، کاوه آهنگری از منطقه فریدن اصفهان بود. برخی منابع، دهستان مشهد کاوه فریدن را که امروزه در حدودِ جغرافیایی استان اصفهان است به عنوان زادگاه کاوه می شمارند. به روایت فردوسی از کاوه دو پسر بازمی ماند: یکی قارن و دیگری قباد. قارن سپهسالار منوچهر و نوذر بود و از پهلوانان بزرگ شمرده می شد.
برخی از ایرانشناسان به این دلیل که نام کاوه در متنهای اوستا و پهلوی نیامده است آن را به صورت شخصیت یافتهٔ صفت کی می دانند که بعدها لقب فرمانروایان سلسلهٔ کیانی می شود.
ضحاک از پادشاهان اسطوره ای ایرانیان است. در شاهنامه پسر مرداس و فرمانروای دشت نیزه وران است. او پس از کشتن پدرش مرداس بر تخت می نشیند. جمشید پادشاه ایران سرانجام به خاطر خودبینی و غرور، فرّه ایزدی را از دست می دهد. پس از آن، ایرانیان به سراغ ضحاک رفته و او را به سیادت بر خویش می پذیرند. اما پسینترها با بوسهٔ ابلیس، بر دوش ضحاک دو مار می روید. ضحاک آن ها را نشانهٔ ساحری خود دانسته و مردم را به هراس می اندازد.

کاوه آهنگر (فیلم ۱۹۶۱). کاوهٔ آهنگر فیلمی حماسی و محصول سال ۱۹۶۱ میلادی کشور شوروی می باشد. این فیلم که بر اساس داستانی از شاهنامه فردوسی ساخته شده، با نام هایی چون «درفش آهنگر» و «مرد آهنین» نیز شناخته می شود.
مردی به نام کاوه در شهر بابل به شغل آهنگری روزگار می گذراند. در آن زمان پادشاهی به نام ضحاک حکومت می کرد که دو مار بر شانه هایش داشت و خوراکشان مغز مردان جوان بود. کاوه دو پسر جوان به نام های قارن و قباد داشت که برای خوراک مارهای ضحاک دستگیر شدند…

کاوه آهنگر. کاوه شخصیتی اسطوره ای در شاهنامه.
• «خروشید و زد دست بر سر ز شاه/که شاها منم کاوهٔ دادخواه//یکی بی زیان مرد آهنگرم/ز شاه آتش آید همی بر سرم... که گر هفت کشور به شاهی تراست/چرا رنج و سختی همه بهر ماست... چو کاوه برون شد ز درگاه شاه/برو انجمن گشت بازارگاه... همان کاوه آن بر سر نیزه کرد/همانگه ز بازار برخاست گرد.» -> شاهنامه