علی محمد کاردان

علی محمد کاردان (۱ فروردین ۱۳۰۶ در یزد - ۶ دی ۱۳۸۶ در تهران) متخصص تعلیم و تربیت و روان شناس ایرانی بود.
قواعد روش جامعه شناسی، امیل دورکیم، علی محمد کاردان (مترجم)، تهران: دانشگاه تهران
سیطره کمیت و علائم آخر زمان، رنه گنون، علی محمد کاردان (مترجم)، تهران: مرکز نشر دانشگاهی
سیر آراء تربیتی در غرب، علی محمد کاردان، تهران: سمت
درآمدی بر تعلیم و تربیت اسلامی: فلسفه تعلیم و تربیت، محمدجعفر پاک سرشت، علی اکبر حسینی، علیمحمد کاردان، علیرضا اعرافی، حسین ایرانی، تهران: سمت
روانشناسی اجتماعی، اتو کلاین برگ، علی محمد کاردان (مترجم)، تهران: علمی و فرهنگی
تربیت و جامعه شناسی، امیل دورکیم، علی محمد کاردان (مترجم)، تهران: دانشگاه تهران
نظریه های مربوط به علوم انسانی، ژولین فروند، علی محمد کاردان (مترجم)، اسماعیل سعادت (ویراستار)، تهران: مرکز نشر دانشگاهی
علوم تربیتی ماهیت و قلمرو آن، علی محمد کاردان (زیرنظر)، اصغر اورنگی (ویراستار)، تهران: سمت
مراحل تربیت، موریس دبس، علی محمد کاردان (مترجم)، تهران: دانشگاه تهران
نظریه های مربوط به علوم انسانی، ژولین فروند، علی محمد کاردان (مترجم)، اسماعیل سعادت (ویراستار)، تهران: مرکز نشر دانشگاهی
اصول راهنمایی در آموزش و پرورش همراه با طرح لانژون و والون، علی محمد کاردان، روژه گال، تهران: دانشگاه تهران
نظام ارتباطی آموزش در ایران: آموزش متوسطه و آموزش عالی با تاملی بر علوم انسانی، گروه مؤلفان، تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی
پس از گذراندن دوره ابتدایی و دروه متوسطه، در دانشسرای مقدماتی یزد به تحصیل مشغول شد. رتبه اول او در دانشسرا باعث شد تا با هزینه دولت به دانشسرای عالی تهران اعزام شود. او زبان فارسی را نزد محمد معین، پرویز خانلری، بدیع الزمان فروزانفر و عربی را نزد مهدی الهی قمشه ای گذراند. فلسفه قدیم را نزد محمدحسین فاضل تونی تلمذ کرد. او با یحیی مهدوی، رضازاده شفق و غلامحسین صدیقی معاصر بود و از آنها کسب فیض کرد.
علی محمد کاردان در روان شناسی از کلاس های علی اکبر سیاسی استفاده کرد و درس های علوم تربیتی را نزد محمدباقر هوشیار، عیسی صدیق و اسدالله بیژن و فیزیولوژی را نزد عبدالله شیبانی آموخت. با کسب رتبه اول، به دانشگاه ژنو اعزام شد و در آنجا، فلسفه را از شارل ورنر و روان شناسی را از ژان پیاژه آموخت و دکترا گرفت.
او در سال ۱۳۸۲ به عنوان چهره ماندگار در رشته روان شناسی و علوم تربیتی انتخاب شد. عضویت در فرهنگستان علوم، سرپرستی مؤسسه روان شناسی دانشگاه تهران و ریاست دانشکده علوم تربیتی، بخشی از فعالیت های او بود.

علی محمد کاردان (۲۲ مارس ۱۹۲۷، یزد - ۲۷ دسامبر ۲۰۰۷، تهران) متخصص تعلیم و تربیت و روان شناس ایرانی بود.
• «آدم سازی» به عقیده بنده تعبیر زیاد درستی نیست زیرا در واقع انسان به عنوان موجود زنده و اندیشمند و متفکر خود، خود را می سازد و کسی او را نمی تواند بسازد.» ۱۳۴۹ -> مصاحبه با علی اصغر ضرابی
• «روح علمی که یکی از تجلیات شخصیت تربیت یافته است ممکن است در دانشگاه با روش ها و برنامه های خاصی تقویت شود ولی پایه های آن باید در سنین پیش از این دوره از طریق تعلیم علوم ریاضی و طبیعی بوجود آمده باشد به طوری که دانشجو که ما به محصل دانشگاه اطلاق می کنیم خود جوینده دانش است و استادان را با کنجکاوی هایی که دبیرستان در او برانگیخته است به طرح مسائل وادارد؛ و فقط استاد روش کشف حقایقی را که دانشجوی مبتدی نیاموخته است به وی نشان دهد.» ۱۳۴۹ -> مصاحبه با علی اصغر ضرابی
• «همه جا، چه در فردیت آشکار نوزادان و چه در شخصیت استیلاجوی جوانان، چه در نقش های کودکان کودکستان و چه در حالت اجتماعیت کودکان دبستانی و پرسوناژهای دوره بلوغ، انسان از روی حرکت پیچیده خودآفرینی می بالد و این حالتی است که تربیت می تواند و باید آنرا با تمام قوا تشویق کند.» ۱۳۴۹ -> مصاحبه با علی اصغر ضرابی
• «تربیت انسان را نمی آفریند بلکه او را در خلق خود مدد می کند.» ۱۳۴۹ -> مصاحبه با علی اصغر ضرابی
• «در حدود پانزده سال قبل وزارت فرهنگ و هنر به اهمیت مسئله راهنمایی پی برد و رفته رفته کلاس های کارآموزی برای دبیران تشکیل شد و سخنرانی هایی ترتیب داده شد و نشریه هایی به صورت تألیف و ترجمه در زمینه های راهنمایی در آموزش و پرورش پدید آمد و از سال ۱۳۳۶ به بعد درسی تحت همین عنوان در مراکز تربیت معلم دایر شد و سپس در نظام جدید آموزش و پرورش که به تصویب رسید چنان که اطلاع دارید پس از تحصیلات ابتدایی ۵ ساله دوره ای به نام دوره راهنمای تحصیلی به وجود آمد. دلیل عنایت دستگاه تربیتی ایران به این مطلب را می توان در احتیاجات جدید نظام اقتصادی کشور به تربیت نیروی انسانی مخصوصاً تربیت تخصصی و جلوگیری از هجوم فارغ التحصیلان دبیرستان ها به دانشگاه ها و تحصیلات نظری، خلاصه کرد.» ۱۳۴۹ -> مصاحبه با علی اصغر ضرابی