علیرضا زرین دست

علیرضا زرین دست (زادهٔ ۱۳۲۴ در تبریز) مدیر فیلم برداری ایرانی است. شروع فعالیت سینمایی وی با فیلم وسوسهٔ شیطان به عنوان دستیار فیلمبردار در سال ۱۳۴۶ بوده است. محمد زرین دست، کارگردان، فیلم نامه نویس، و تهیه کننده، برادر بزرگترِ اوست.
تیغ و ترمه (۱۳۹۷)
جشن دلتنگی (۱۳۹۶)
خانه کاغذی (۱۳۹۵)
کفشهایم کو؟ (۱۳۹۴)
مزارشریف (۱۳۹۳)
متروپل (۱۳۹۲)
تلفن همراه رئیس جمهور (۱۳۹۰)
ملکه (۱۳۹۰)
زنان ونوسی، مردان مریخی (۱۳۸۹)
یکی از ما دو نفر (۱۳۸۹)
زمهریر (۱۳۸۸)
بیداری (۱۳۸۷)
پسر آدم، دختر حوا (۱۳۸۷)
خاطره (۱۳۸۷)
سوپر استار (۱۳۸۷)
موج سوم (۱۳۸۷)
بی پولی (۱۳۸۶)
تسویه حساب (۱۳۸۶)
فرزند خاک (۱۳۸۶)
مجنون لیلی (۱۳۸۶)
آتش بس (۱۳۸۴)
حکم (۱۳۸۴)
صحنه جرم، ورود ممنوع (۱۳۸۴)
نقاب (۱۳۸۳)
الهه زیگورات (۱۳۸۲)
صبحانه ای برای دو نفر (۱۳۸۲)
ملاقات با طوطی (۱۳۸۲)
سیندرلا (۱۳۸۰)
رقص شیطان (۱۳۷۹)
همسر دلخواه من (۱۳۷۹)
چشمهایش (۱۳۷۸)
بلوغ (۱۳۷۷)
فریاد (۱۳۷۷)
ساحره (۱۳۷۶)
سفر شبانه (۱۳۷۶)
نابحشوده (۱۳۷۵)
پاکباخته (۱۳۷۴)
دشمن (۱۳۷۴)
ضیافت (۱۳۷۴)
تحفه هند (۱۳۷۳)
پری (فیلم ۱۳۷۳) (۱۳۷۳)
پرتگاه (۱۳۷۲)
آبادانی ها (۱۳۷۱)
شعله های خشم (۱۳۷۱)
قافله (۱۳۷۱)
آقای بخشدار (۱۳۷۰)
خانه خلوت (۱۳۷۰)
دو فیلم با یک بلیت (۱۳۶۹)
شب های زاینده رود (۱۳۶۹)
عروس حلبچه (۱۳۶۹)
الماس بنفش (۱۳۶۸)
پنجاه و سه نفر (۱۳۶۸)
کلوزآپ (۱۳۶۸)
گزل (۱۳۶۸)
عروسی خوبان (۱۳۶۷)
خارج از محدوده (۱۳۶۶)
سیمرغ (۱۳۶۶)
تصویر آخر (۱۳۶۵)
دستفروش (اپیزود سوم) (۱۳۶۵)
بای سیکل ران (۱۳۶۴)
مشت (۱۳۶۳)
بازجویی یک جنایت (۱۳۶۲)
نقطه ضعف (۱۳۶۲)
خط قرمز (۱۳۶۰)
صمد در به در می شود (۱۳۵۷)
در امتداد شب (۱۳۵۶)
صمد در راه اژدها (۱۳۵۶)
گزارش (۱۳۵۶)
صمد آرتیست می شود (۱۳۵۳)
حسن سیاه (۱۳۵۱)
مردی در طوفان (۱۳۵۱)

علی رضا زرین دست (زاده ۱۳۲۴ در تبریز) مدیر فیلم برداری ایرانی است. شروع فعالیت سینمایی وی با فیلم وسوسه شیطان به عنوان دستیار فیلمبردار در سال ۱۳۴۶ بوده است.

علی رضا زرین دست (۱۳۲۴ / ۱۹۴۵م) مدیر فیلم برداری ایرانی.
• «فکر می کنم تکنولوژی دیجیتال کار را به حدّی ساده کرده که دیگر وضعیت مانند دوران قدیم که با دوربین های ۳۵ و نگاتیوی کار می شد و آموزش و مطالعه جدّی دستورالعمل های متعدد را می طلبیدند، نیست. در نتیجه برای دوربین های دیجیتال نیازی به داشتن شناخت گسترده از فنون و تکنیک ها و آموختگی خاص وجود ندارد. .. دوربین دیجیتال کار فیلمبرداری را ساده کرده و می بینید که حتی افرادی بدون کمترین تخصص هم می توانند فیلمبرداری کنند بدون این که اصلا فیلمبرداری را آموخته باشند.»• «امروز در نوع آموزش هایی که در مدارس و دانشکده های سینمایی ایران داده می شود، اشتباهات زیادی وجود دارد زیرا امروزه بسیاری از درس های دانشگاهی دیگر به درد دانشجویان نمی خورد. سینمایِ امروز ما تِکنسین هایی دارد که تجربیات و آموزه های عملی فراوانی دارند. روشن است که عالم تئوری ها و عالم تجارب عملی، دو جهان متفاوت هستند. افرادی هستند که تجاربِ امتحان شده ای دارند و کارهای با ارزش و با مطالعه ای را انجام داده اند، اینها را باید به شکلی وارد عرصه آموزش کرد و به نوعی راضی شان کرد تا در این بخش وارد شوند و کار کنند. اما در حال حاضر مراکز دانشگاهی مان در زمینه سینما وابسته به مدرک شده اند و این برای آموزش کافی نیست.»