کامیلو خوزه سلا

کامیلو خوزه سلا (به اسپانیایی: Camilo José Cela y Trulock, 1st Marquis of Iria Flavia)، (تلفظ اسپانیایی:  رمان نویس و شاعر اسپانیایی به سال ۱۹۱۶ چشم به جهان گشود وی بعد از دوره ابتدایی و متوسطه در دانشگاه به تحصیل در رشته پزشکی پرداخت، ولی بعدها به ادبیات روی آورد. وی توانست در سال ۱۹۸۹ جایزه نوبل ادبیات را دریافت نماید.
خانواده پاسکوال دو آرته (۱۹۴۲)
ماجراهای تازه و بدبیاری های لاساریو دو تورس (۱۹۴۴)
سفر به آلکاریا (۱۹۴۸)
کندو (۱۹۵۱)
از مینو تا بیداسو (۱۹۵۲)
خانم کالدول با پسرش سخن می گوید (۱۹۵۳)
کاتیرا (۱۹۵۵)
سان کامیلو ۱۹۳۶ (۱۹۶۹)
مازورکایی برای دو مرده (۱۹۸۳)
کریستو در برابر آریزونا (۱۹۸۸)
خوزه سلا در سال ۱۹۹۰ از همسر اول و مادر تنها پسرش «ماریا دل روزاریو کونده» جدا شد تا بتواند با روزنامه نگاری به نام «مارینا کاستانو» ازدواج کند.
برخی از آثار خوزه سلا عبارتند از:

کامیلو خوزه سلا (به اسپانیایی: Camilo José Cela y Trulock, 1st Marquis of Iria Flavia)، رمان نویس و شاعر اسپانیایی است.
• «این یقین که همهٔ گام های من لزوماً می بایست از راه های از پیش معین عبور کنند، دلسردم می کرد و به خشمم می آورد.»• «آدم بدی نیستم … همه لخت دنیا می آییم. با این حال بزرگ که شدیم سرنوشت طوری شکلمان می دهد که انگار از مومیم. بعد همهٔ ما را روی راه های گوناگون به طرف یک مقصد واحد-مرگ- روانه می کند.»• «از کجا معلوم که در طومارهای الهی نوشته نشده باشد که بدبختی تنها طالع من است و راه مصیبت تنها راهی است که قدم های سمج من در تمام روزهای غم گرفته ام می تواند در آن سیر کند؟»• «زنی که گریه نکند. مثل چشمه ای بی آب، بی ارزش است.»• «باور کنید که خنده اش مرا به لرزه انداخت … خوب نیست آدم به مصیبت کسی بخندد. خداوند برای تنبیه اشرار به چوب و چماق و سنگ و کلوخ احتیاج ندارد. چون همان طور که می دانیم هر که با شمشیر زندگی کند، با شمشیر هم کشته خواهد شد»• «چه سری است در عشق که درست در آن دم که بیش از همه به آن نیازمندیم، از ما می گریزد؟»• «چیزهایی هستند که برای همه ارزش یکسان ندارند. چیزهایی که باید بارشان را تک و تنهاروی گرده بکشیم، مثل صلیب شهدا، و پیش خودمان نگه داریم. نمی شود از چیزی که در درون ما جریان دارد با همه حرف زد. بیش تر وقت ها حتی نمی فهمند از چه چیزی حرف می زنیم.»