فریدون رهنما

فریدون رهنما (زاده ۲ خرداد ۱۳۰۹ - درگذشته ۱۷ مرداد ۱۳۵۴) شاعر، روزنامه نگار و سینماگر اهل ایران بود. رهنما در دوران کوتاه عمر خود به ساختن ۳ فیلم و انتشار پنج دفتر شعر به زبان فرانسه و یک دفتر شعر به فارسی و نگارش ده ها مقاله در نقد سینما و ادبیات مبادرت ورزید. وی همواره مدافع حرکت های مدرن و آوانگارد در حوزه ادبیات، سینما و تئاتر بود و تأثیر غیرقابل انکاری در معرفی شعر و اندیشه های مدرن در ایران دهه سی و چهل داشت. وی در فاصله سالهای ۴۹–۱۳۴۵ رئیس بخش پژوهش تلویزیون ملی ایران بود. او چهارمین فرزند زین العابدین رهنما است.
۱۳۳۰ - منظومه برای ایران.
۱۳۳۴ - منظومه برای جهان.
۱۳۴۷ - آوازهای رهایی.
فریدون رهنما دوم خرداد ۱۳۰۹ در تهران و در یک خانواده سرشناس و متمول ایرانی به دنیا آمد. مادرش، زکیه حائری دختر شیخ عبدالله مازندرانی (رحمت علیشاه) بود و پدرش نیز زین العابدین رهنما، سیاستمدار، نماینده مجلس، نویسنده، مفسر و مترجم قرآن بود.
فریدون رهنما در ۴ سالگی به دنبال تبعید پدرش به لبنان (بعد از اختلاف با رضاشاه در سال ۱۳۱۳)، به همراه خانواده به بیروت رفت و بعد از هفت سال به تهران بازگشت و در دبیرستان فیروز بهرام درس خواند. در سال ۱۳۲۳ به فرانسه رفت و به تحصیل در رشته ادبیات در دانشگاه سوربن پرداخت.
رهنما در سال ۱۳۳۶ پس از پایان تحصیلات دانشگاهی خود در دانشکده ادبیات سوربن و فارغ التحصیلی از مدرسه فیلمسازی پاریس به ایران بازگشت و در کتابخانه مجلس شورای ملی مشغول به کار شد.

فریدون رهنما (۲۳ مه ۱۹۳۰، تهران - ۸ اوت ۱۹۷۵، تهران) شاعر، روزنامه نگار و سینماگر ایرانی بود.
• «تأثیر فریدون رهنما در هنر و ادبیات مدرن ما انکارنشدنی است. هرچند که این روزها همه چیز رنگ فراموشی می گیرد اما باید اذعان کرد سینمای مدرن ما، سینمای تجربی ما، سینمای اندیشمند ما، و نیز ظهور نسلی از کارگردانان به نام سینمای ما، بدون حضور رهنما و بدون شناخت کامل او چیزی کم خواهد داشت. همچنین ادبیات و تئاتر ما به حضور تفکر مدرن او نیاز دارد. از این رو باید گفت رهنما همچنان زنده است؛ چه زمانی که آثار او در کشورش درک نشدند و چه زمانی که آثار او درک می شوند.»، ۱۳۸۹ -> زاون قوکاسیان