کارو دردریان

کاراپت دِردِریان (به ارمنی: Կարապետ Տէրտէրեան) با نام ادبی کارو (۱۶ آبان ۱۳۰۶در همدان - درگذشته ۲۷ تیر ۱۳۸۶ در کالیفرنیا) نویسنده و شاعر ایرانی ارمنی تبار بود.
شکست سکوت
نامه های سرگردان
برادرم ویگن
سایهٔ ظلمت
سمفونی سرگردانی یک انسان
خاطرات یک گورکن
ماسه ها و حماسه ها
پروازهای فکر
دو بیتی ها
کفرنامه
کاراپت دِردِریان در ۱۶ آبان ۱۳۰۴ برابر ۶ نوامبر ۱۹۲۵ در شهر همدان متولد شد ولی در بروجرد و اراک نیز زندگی کرده بود. آن ها بعد از مرگ پدر مدتی را در مراغه و تبریز می گذرانند و مدتی بعد به تهران کوچ می کنند.
کارو از نسل نخست شاعران نیمایی است.
کارو یک بار ازدواج کرد و از همسرش جدا شد.

کارو دِردِریان (۷ نوامبر ۱۹۲۵، همدان - ۱۸ ژوئیه ۲۰۰۷، لیک مری، کالیفرنیا) شاعر، روزنامه نگار و مترجم ایرانی ارمنی تبار بود.
• «شاعر قرن ما، نویسندهٔ قرن ما، همان گونه که نتیجهٔ طبیعی شعر و ادب قرون دیرین است، فرزند اجتناب ناپذیر قرن ماست؛ سخن سرای قرن ما، خود معلول بلافصل یک سری علت هاست و سخنش، جرس سپیده دم بیداری ملت هاست.»• «در طی قرن ها…قرن از پی قرون…سرگشته تر از اشک شب آویز ابرها…در ظلمتی سیاه تر از قلب قبرها…بس خون بیدریغ که در بیکران نیلپاشیده شد بخاک و بکام طلا فسردبس خواست ها که هیچ شد و نسل ها که رفت…بس نغمه ها که ناله شد و عشق ها که مرد…بس رشته ها ز خانه و فرزند و شوی و مام…با دست زور، در دل شبها ز هم گسیختدر چنگ مرگ، پیکر عریان زندگی!بس سال ها که مرد و به سر خاک مرده ریخت…در محبس مخوف و نفس سوز ایده ها…ای بس امید زنده که در سینه ها شکست…بس مادر پریش که با داغ کشتگانبی یار و بی پناه، به خاک سیه نشست…بس اشک ها که ریخت ز چشمان روشنیبر دامن پلید فسون فسانه ها…مأیوس و دربدر!بس قلب پاک از تپش افتاد و خاک شد!در جا نشکاف مدفن سرد زمانه ها…بس سال ها که سوخت ز بی داد بردگیناکام و بی نصیب!قومی اسیر، در تب صحرای تشنه کام...بس گام ها که خرد شد اندر تلاش روزبا حیله و فریبتا دیو زور، تشنه نخوابد بگاه شام!».