سید محمدرضا سعیدی

سید محمدرضا سعیدی (۲ اردیبهشت ۱۳۰۸–۲۰ خرداد ۱۳۴۹)، روحانی و مجتهد شیعه، از زندانیان سیاسی دهه چهل که در زندان کشته شد. سید محمد سعیدی، امام جمعه قم فرزند و سید احمد خاتمی امام جمعه تهران دادماد اوست.
تأسیس حوزه علمیه و تشکیل کلاس برای بانوان در تهران
تأسیس تشکیلات گروه های امر به معروف و نهی از منکر در تهران
تأسیس کتابخانه در تهران
راه اندازی نشریه ای به نام مسجد امام هفتم
چاپ و تکثیر نوارهای سخنرانی سید روح الله خمینی در نجف تحت عنوان ولایت فقیه
سید محمدرضا سعیدی در دوم اردیبهشت ۱۳۰۸ متولد شد. در کودکی مادرش را از دست داد و تحت نظر پدر، بزرگ شد.
تحصیلات حوزوی را ابتدا در حوزه مشهد شروع و سپس به قم رفت. وی در این دوران در کلاس های درس سید حسین طباطبایی بروجردی و سید روح الله خمینی شرکت می کرد. وی در علوم حوزوی به درجه اجتهاد رسید. مدت زمانی جهت تبلیغ مذهب شیعه به کویت رفت. اما در ۱۳۴۱ و همزمان با شرع نهضت روحانیت به رهبری خمینی، به قم بازگشت. وی از فعالین مبارزاتی بر ضد حکومت پهلوی بود که قسمت عمده ای از عمرش را مصروف آن کرد و به فعالیت های مختلف پرداخت.
سعیدی توسط ساواک ممنوع المنبر شده بود با این وجود در محل های دوردست و روستاهای اطراف تهران به فعالیت سیاسی ادامه می داد. وی در سال ۱۳۴۵، به دنبال ایراد یک سخنرانی دربارهٔ اسراییل دستگیر و به مدت ۶۱ روز زندانی شد. پس از آن در اردیبهشت ۱۳۴۹ و در قضیهٔ ورود سرمایه گذاران آمریکایی به ایران، اقدام به انتشار اعلامیه ای به زبان عربی، خطاب به علمای کشورهای اسلامی زد و از آن ها دعوت به اعتراض و مخالفت نمود. به دنبال این اقدام مجدداً دستگیر و در زندان قزل قلعه زندانی شد.

سید محمدرضا سعیدی (۱۳۰۸–۱۳۴۹) روحانی شیعه ایرانی.
•

[ویکی فقه] «سید محمدرضا سعیدی» در دوم اردیبهشت سال ۱۳۰۸هـ. ق. در «نوغان» مشهد متولد شد و پس از پایان تحصیلات در مشهد و قم، و کسب مقامات علمی، به فعالیت های تبلیغی و انقلابی پرداخت و از یاران انقلابی نزدیک امام خمینی (ره) گشت. از این رو تحت تعقیب ساواک قرار گرفت و پس از شکنجه های بسیار در زندان در شب ۲۱ خرداد در سن ۴۱ سالگی به مقام شهادت نائل آمد.
«سید محمدرضا سعیدی» در دوم اردیبهشت سال ۱۳۰۸هـ. ق. در «نوغان» مشهد متولد گردید. ایشان در کودکی مادر خویش را از دست داد و تحت آموزش های پدرش «سید احمد» که از روحانیون و وعاظ منطقه بود، از همان کودکی با معارف اسلامی، مجالس سخنرانی و مکتب اهل بیت آشنایی یافت. در سن ۲۱ سالگی با «خدیجه طباطبایی شیرازی» از نوادگان مرحوم «میرزای شیرازی» (تحریم کننده استعمال تنباکو) ازدواج نمود. حاصل این ازدواج پنج فرزند پسر و چهار دختر بود.
رنجبر، مقصود، عروج از زندان (زندگی و مبارزات شهید آیت الله سعیدی)، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۵ش.، صص۴۸ و ۴۹.
پدرش، روحانی بود و دروس مقدماتی را به فرزندش آموخت و برای ادامۀ تحصیلات دینی به مشهد رفت. آن انسان باتقوا، در زمانی اندک به جایگاه علمی ویژه ای در حوزۀ علمیۀ مشهد رسید و به زهد و پرهیزگاری شهرت یافت. وی، سپس برای دستیابی به مدارج بالاتر در علم دین به قم عزیمت کرد. وی پس از مدتی، یکی از شاگردان مشهور امام شد.
جمعی از پژوهشگران، گلشن ابرار، ج۲، ص۷۳۶، نشر معروف، قم، دوم، ۱۳۸۲ ش.
ایمان عمیق به خدا و اهل بیت، اخلاص، شجاعت و شهامت، تکلیف گرایی، نظم در امور، صبر و مقاومت، تواضع و فروتنی، تاکید بر آموزش احکام، (به گونه ای که در وصیت نامه ایشان آمده است که در عوض فاتحه خوانی برای من یک مساله یاد گرفته و به آن عمل کنید)
روحانی (زیارتی)، سید حمید، نهضت امام خمینی (رحمة الله علیه)، تهران، واحد فرهنگی بنیاد شهید با همکاری سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی، ۱۳۶۴، ج۲، صص۶۲۱ و ۶۲۲.
...