عیادت بیمار

این نوشتار یا بخش نیازمند ویکی سازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوه نامه آن را ویکی سازی کنید و در پایان این الگو را بردارید.
• عیادت کننده از بیمار، در رحمت (خدا) غوطه می‏خورد. -> محمد بن عبدالله، پیامبر اسلام(کنز العمّال: ۲۵۱۴۱ منتخب میزان الحکمة: ۵۱۲)
• به عیادت بـیمار بروید و در تشییع جـنازه شرکت کنید، که شما را به یاد آخرت می‏اندازد. -> محمد بن عبدالله، پیامبر اسلام(کنز العمّال: ۲۵۱۴۳منتخب میزان الحکمة: ۵۱۲)
• گرسنه را غذا بدهید، به عیادت بیماران بروید و اسیران را آزاد کنید. -> محمد بن عبدالله، پیامبر اسلام(صحیح البخاری، جلد ۵، صفحه ۲۰۵۵، حدیث ۵۰۵۸ وص ۲۱۳۹، حدیث ۵۳۲۵، سنن أبی داوود، جلد ۳، صفحه ۱۸۷، حدیث ۳۱۰۵، صحیح ابن حبّان، جلد ۸، صفحه ۱۱۶، حدیث ۳۳۲۴، کنز العمّال، جلد ۱۵، صفحه ۸۶۷، حدیث ۴۳۴۵۱ دانش نامه احادیث پزشکی ۱ / ۱۹۶)
• خداوندا! مرا در ادای حقوق همسایگان و دوستانم که شناسای حق مایند و با دشمنان ما در ستیز هستند به برترین وجه یاری ده و توفیقشان عطا کن تا سنّتهای مقدس تو را بر پای دارند و به آداب پسندیده تربیت شوند و به آنان توفیق ده تا دست حمایت به سوی مستمندان پیش آورند و قوّت خویش را در راه کمک ضعفا به کار برند، به دوستی تیره بختان برخیزند و از بیمارانشان عیادت کنند. -> صحیفه سجادیه، از علی بن حسین زین العابدین

[ویکی فقه] عیادت بیمار از حقوقی است که مسلمانان بر یکدیگر دارند که لازم است نسبت به ادای آن خود را موظف بدانند. از برخی روایات استفاده می شود که دعا بر بالین بیمار به اجابت نزدیک تر است زیرا لطف و عنایت خاص خداوند به همراه دلهای شکسته است و مؤمن بیمار از این فضیلت برخوردار می باشد.
یکی از نکته های اخلاقی و نشانه های اخلاق حسنه و حسن سلوک با مردم، عیادت بیمار است که در شرع مقدس اسلام در این باره اصرار فراوان شده است. عیادت بیمار از حقوقی است که مسلمانان بر یکدیگر دارند که لازم است نسبت به ادای آن خود را موظف بدانند.حضرت علی (علیه السّلام) از قول رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل می کند که آن حضرت فرمود:«للمسلم علی اخیه ثلاثون حقّاً لا برائة له منها الّا بالاداء اَوِ العفو یغفر زلّتَهُ و یرحم عبرته... و یعود مرضته....؛
مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، چاپ بیروت، ج۷۴، ص۲۳۶.
درباره ثواب عیادت بیمار نیز روایاتی رسیده است که به عنوان نمونه به چند مورد اشاره می کنیم.امام هشتم (علیه السّلام) فرمود:«ایّما مؤمن عاد اخاه فی مرضه فان کان حین یصبح شیَّعه سبعون الف ملک فاذا قعد عنده غَمَرَتْه الرّحمة و استغفروا له حتّی یمسی و ان کان مساء کان له مثل ذلک حتّی یصبح؛
طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق، چاپ بیروت، ص۳۶۱.
از برخی روایات استفاده می شود که دعا بر بالین بیمار به اجابت نزدیک تر است زیرا لطف و عنایت خاص خداوند به همراه دلهای شکسته است و مؤمن بیمار از این فضیلت برخوردار می باشد:پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله وسلّم) فرمود:روز قیامت خدای عزّوجلّ بنده ای از بندگان خود را ملامت می کند و می فرماید: ای بنده من! چه چیز تو را بازداشت از عیادت من آن هنگام که بیمار شدم (چرا به عیادت من نیامدی)؟ عرض می کند: خدایا! تو خالق جهانی، درد و ناراحتی و مرض درباره تو معنا ندارد، تو منزّهی از اینکه مریض شوی. می فرماید: برادر مؤمن تو بیمار شد و به عیادتش نرفتی. به عزّت و جلالم سوگند، اگر به دیدنش می رفتی مرا نزد او می یافتی و هر حاجتی داشتی بر می آوردم و این به خاطر احترامی است که بنده مؤمن نزد من دارد و من خدای رحمان و رحیمم.
قمی، شیخ عباس، سفینة البحار، ج۲، ص۵۳۴- ۵۳۵.
...