سید علی صالحی زادهٔ ۱۳۳۴ در ایذه در استان خوزستان شاعر و نویسندهٔ معاصر ایرانی است. وی پایه گذار جریان موج ناب و شعر گفتار در شعر معاصر ایران است. وی همچنین یکی از دبیران اصلی کانون نویسندگان ایران بود. صالحی از چهره های مطرح و شناخته شده در شعر معاصر فارسی است.
لیالیِ لا
یوماآنادا - ۱۳۸۴
پیشگو و پیاده شطرنج - ۱۳۶۷
مثلثات و اشراق ها
عاشق شدن در دی ماه، مردن به وقت شهریور – ۱۳۷۶
دیرآمدی ری را… نامه ها - ۱۳۷۳
نشانی ها – ۱۳۷۴
سفر بخیر مسافر غمگین پاییز پنجاه و هشت – ۱۳۷۵
آسمانی ها – ۱۳۷۶
رویاهای قاصدک غمگینی که از جنوب آمده بود – ۱۳۷۶
ساده بودم، تو نبودی، باران بود – ۱۳۷۷
آخرین عاشقانه های ری را - ۱۳۷۸
دعای زنی در راه که تنها می رفت – ۱۳۷۹
چیدن محبوبه های شب را تنها به باد یاد خواهد داد – ۱۳۸۰
دریغا ملا عمر… – ۱۳۸۰
از آوازهای کولیان اهوازی (شعرهای دوران جوانی، ۱۳۵۷–۱۳۵۰) - ۱۳۸۲
سمفونی سپیده دم
ردپای برف، تا بلوغ کامل گل سرخ
دختر ویولن زن در کوچه های برفی آذرماه - ۱۳۹۶
سید علی صالحی در ۱ فروردین ۱۳۳۴ در روستای مَرغاب از توابع ایذه بختیاری در استان خوزستان در خانواده ای کشاورز به دنیا آمد. پدر او کشاورز، شاعر و شاهنامه خوان بود؛ و در سال ۱۳۴۰ به دلیل شیوع حصبه در مرغاب همراه با خانواده به مسجد سلیمان اقامت کرده و در سال ۱۳۴۷ در همان شهر وارد دبیرستان شد. در سال ۱۳۵۳ به دلایل تنبیه و تهدید از سوی مدرسه و مقامات ترک تحصیل کرد و یک سال بعد باز به مدرسه بازگشت و دیپلم ریاضی گرفت.
اولین شعرهای او در سال ۱۳۵۰ به اهتمام ابوالقاسم حالت در مجله محلی شرکت نفت چاپ شد. او در سال ۱۳۶۰ قصه گوی کودکان در مهدکودک لیلی شد که توسط پرویز رجبی و همسرش اداره می شد. او خود را و سرنوشت خود را مدیون این دو می داند و می گوید پاییز سال ۱۳۶۰ خورشیدی بود که آنجا کنار عزیزانم آرام گرفتم از جهان و اضطراب آن. حتی پدر و مادر و بستگانم نیز نمی دانستند من کجای این زندگی مفقود شده ام.
سال ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۴ صالحی همراه چند نفر از شاعران هم نسل خود جریان «موج ناب» را در شعر سپید پی ریزی می کند. منوچهر آتشی و نصرت رحمانی در تهران از این جریان پیشرو حمایت می کنند.
لیالیِ لا
یوماآنادا - ۱۳۸۴
پیشگو و پیاده شطرنج - ۱۳۶۷
مثلثات و اشراق ها
عاشق شدن در دی ماه، مردن به وقت شهریور – ۱۳۷۶
دیرآمدی ری را… نامه ها - ۱۳۷۳
نشانی ها – ۱۳۷۴
سفر بخیر مسافر غمگین پاییز پنجاه و هشت – ۱۳۷۵
آسمانی ها – ۱۳۷۶
رویاهای قاصدک غمگینی که از جنوب آمده بود – ۱۳۷۶
ساده بودم، تو نبودی، باران بود – ۱۳۷۷
آخرین عاشقانه های ری را - ۱۳۷۸
دعای زنی در راه که تنها می رفت – ۱۳۷۹
چیدن محبوبه های شب را تنها به باد یاد خواهد داد – ۱۳۸۰
دریغا ملا عمر… – ۱۳۸۰
از آوازهای کولیان اهوازی (شعرهای دوران جوانی، ۱۳۵۷–۱۳۵۰) - ۱۳۸۲
سمفونی سپیده دم
ردپای برف، تا بلوغ کامل گل سرخ
دختر ویولن زن در کوچه های برفی آذرماه - ۱۳۹۶
سید علی صالحی در ۱ فروردین ۱۳۳۴ در روستای مَرغاب از توابع ایذه بختیاری در استان خوزستان در خانواده ای کشاورز به دنیا آمد. پدر او کشاورز، شاعر و شاهنامه خوان بود؛ و در سال ۱۳۴۰ به دلیل شیوع حصبه در مرغاب همراه با خانواده به مسجد سلیمان اقامت کرده و در سال ۱۳۴۷ در همان شهر وارد دبیرستان شد. در سال ۱۳۵۳ به دلایل تنبیه و تهدید از سوی مدرسه و مقامات ترک تحصیل کرد و یک سال بعد باز به مدرسه بازگشت و دیپلم ریاضی گرفت.
اولین شعرهای او در سال ۱۳۵۰ به اهتمام ابوالقاسم حالت در مجله محلی شرکت نفت چاپ شد. او در سال ۱۳۶۰ قصه گوی کودکان در مهدکودک لیلی شد که توسط پرویز رجبی و همسرش اداره می شد. او خود را و سرنوشت خود را مدیون این دو می داند و می گوید پاییز سال ۱۳۶۰ خورشیدی بود که آنجا کنار عزیزانم آرام گرفتم از جهان و اضطراب آن. حتی پدر و مادر و بستگانم نیز نمی دانستند من کجای این زندگی مفقود شده ام.
سال ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۴ صالحی همراه چند نفر از شاعران هم نسل خود جریان «موج ناب» را در شعر سپید پی ریزی می کند. منوچهر آتشی و نصرت رحمانی در تهران از این جریان پیشرو حمایت می کنند.
wiki: سید علی صالحی