گذشته کامل

گذشته کامل (به انگلیسی: pluperfect) نوعی زمان دستوری است که در آن یک نقطه زمانی در گذشته به عنوان نقطه مرجع در نظر گرفته می شود و موقعیتی که در جمله بیان می شود، پیش از این نقطه مرجع واقع شده است؛ به عبارت دیگر گذشته کامل را می توان «گذشته ای در گذشته» نامید. اغلب نقطه مرجع در جمله به وسیله قیدی که به این نقطه اشاره دارد، بیان می شود. برای مثال در جمله «علی پیش از حرکت اتوبوس رسیده بود»، عبارت «پیش از حرکت اتوبوس» نقطه مرجعی در گذشته است که کنش «رسیدن» پیش از این نقطه مرجع انجام پذیرفته است.
Comrie, Bernard. (1985). Tense. Cambridge University Press.
گذشته کامل را می توان نوعی زمان دستوری به شمار آورد که در آن زمان دستوری (: گذشته) با نمود دستوری (: کامل) در یکدیگر آمیخته شده اند. گذشته کامل نمونه خوبی از زمان دستوری نسبی است که در آن زمان دستوری نسبت به یک نقطه متغیر بیان می شود. در زبان فارسی چنین زمانی ماضی بعید نامیده می شود.