گراردو نیولی

گراردو نیولی (به ایتالیایی: Gherardo Gnoli) (متولد ۶ دسامبر ۱۹۳۷، رم، درگذشت ۷ مارس ۲۰۱۲) خاورشناس و تاریخ ادیان شناس ایتالیایی بود.
Le iscrizioni giudeo-persiane del Ġūr (Afghanistan) (1964)
Inventario delle iscrizioni sudarabiche, t. 2: Shaqab al-Manaṣṣa (1993)
Zoroaster’s Time and Homeland (1980; ed. persiana Teheran 2003)
De Zoroastre à Mani: Quatre leçons au Collège de France (1985)
Zoroaster in History (2000)
The Idea of Iran. An essay on its origin (1989)
Iran als religiöser Begriff im Mazdaismus (1993)
Il Manicheismo, 2 voll. , 2003-2006
او از سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۹۳ استاد کرسی ایران شناسی دانشگاه شرق شناسی ناپل و سپس ریاست آن را به عهده داشت. او سپس به دانشگاه لا ساپینتزای رم منتقل و از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۸ استاد کرسی «تاریخ دین در ایران و آسیای مرکزی» شد. نیولی همچنین در سال ۱۹۷۹ به ریاست مؤسسه ایتالیایی مطالعات خاورمیانه و خاور دور منصوب گردید. او ریاست انجمن ایتالیایی تاریخ ادیان از سال ۲۰۰۵ تا زمان فوت خویش به عهده داشت.
حوزه پژوهش های وی ادیان و زبان های باستانی ایران بود. وی در تأسیس انجمن ایرانشناسی اروپا نقش مهمی داشته است. از نیولی هشت کتاب و بیش از دویست مقاله منتشر شده است. وی در سال ۲۰۱۲ میلادی در سن هفتاد و پنج سالکی در گذشت. از مهمترین آثار وی زمان و زادگاه زردشت است که در سال ۱۹۸۰ منتشر و توسط سید سجادی به فارسی ترجمه شد. کتاب دیگر نویسنده به زبان انگلیسی تحت عنوان آرمان ایران نیز توسط سید سجادی ترجمه شده است. همچنین دو کتاب دیگر نیولی زردشت در تاریخ و از زردشت تا مانی نیز به فارسی ترجمه شده اند.
نیولی در دهه ۹۰ میلادی ناپل را رها کرد و به دانشگاه رم آمد و در آنجا کرسی استادی در رشته تاریخ ادیان ایرانی و آسیای میانه را بر عهده گرفت. مطالعات نیولی به طور عمده بر ایران و تاریخ ادیان مختلف در پیش از اسلام متمرکز بود.