گرادیان زمین گرمایی

گرادیان زمین گرمایی آهنگ افزایش دما نسبت به افزایش عمق درون زمین است. در بیشتر بخش های جهان، در نواحی دور از مرزهای صفحات تکتونیک، آهنگ افزایش دما حدود ۲۵ درجه سانتی گراد در هر کیلومتر عمق (۱ درجه فارنهایت در هر ۷۰ فوت از عمق) است. غالباً زمین گرمایی اشاره به زمین دارد هرچند که این مفهوم را می توان برای سایر سیاره ها هم استفاده کرد. دمای درون زمین ناشی از ترکیب گرمای باقی مانده از برافزایش سیارات (planetory accretion)، دمای حاصل از تباهی رادیواکتیوی decay radioactive، و احتمالاً دمای حاصل از سایر منابع است. ایزوتوپ های مهم تولیدکننده گرما در زمین پتاسیوم ۴۰، اورانیوم ۲۳۸ و توریوم ۲۳۲ هستند. در مرکز زمین، دما تا ۷۰۰۰ و فشار تا ۳۶۰ می رسد.
بیشتر گرما با زوال عناصر رادیواکتیو طبیعی ایجاد می شود. حدود ۴۵ تا ۹۰ درصد از گرمایی که از زمین
دما در زمین با عمق افزایش می یابد.
دمای درون زمین را می توان به عنوان یک منبع گرمایی موسوم به انرژی زمین گرمایی استفاده کرد.
گرادیان زمین گرمایی از مکانی به مکان دیگر تغییر می کند.