wikishia:
غیبت امام دوازدهم شیعیان، اثر ابو جعفر محمد بن حسن طوسی، معروف به «شیخ الطائفه». این کتاب از منابع با اهمیت در زمینه شناخت امام زمان(ع) و مسئله غیبت است و در آن دیدگاه شیعه درباره حضرت مهدی(ع) ارائه شده و به شبهات و اشکالاتی که درباره غیبت آن حضرت مطرح است، با ادله قرآنی و روایی و عقلی جواب داده شده است.
محمد بن حسن بن علی بن حسن (۳۸۵ق-۴۶۰ق)، مشهور به شیخ الطائفه (به معنای بزرگ قوم/بزرگ شیعیان) و شیخ طوسی، مؤلف دو کتاب از کتب اربعه شیعه و از بزرگترین متکلمان، محدثان، مفسران، و فقهای شیعه به شمار می آید. وی در ۲۳ سالگی از خراسان به عراق آمد و از بزرگان علمی آنجا از جمله
شیخ مفید و سید مرتضی بهره برد. خلیفه عباسی کرسی کلام بغداد را بدو سپرد تا اینکه کتابخانه شاپور در حمله طغرل سوزانده شد و شیخ به نجف رفت و حوزه آنجا را برپا ساخت.
wikishia:
ظهور امام دوازدهم
شیعیان نوشته ابو عبدالله محمد بن ابراهیم نُعمانی در اوایل دوران
غیبت کبرا است. مجموع روایات کتاب ۴۷۸ عدد است که در ۲۶ باب آمده اند. این کتاب جزو منابع و مصادر بسیاری از کتب دیگر عالمان متقدم و متأخر
شیعی است.
ابوعبدالله محمد بن ابراهیم بن جعفر کاتب نُعْمانی، مشهور به ابن ابی زینب، از راویان بزرگ شیعه در اوایل قرن چهارم هجری بود. او اطلاعات وسیعی دربارهٔ رجال و
احادیث داشت.
wikishia:
کلینی بود و بیشتر معلومات خود را از او فرا گرفته است. نعمانی همچنین کاتب و نویسنده کلینی نیز به شمار می رود و به همین علت از شهرت، احترام و اعتبار خاصی در نزد علماء و فقهای شیعه بهره مند شده است.