که دهان او گشاده باشد .
دهان گشاده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
دهان گشاده. [ دَ گ ُ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) که دهان او گشاده باشد. با دهان باز. گشوده دهان. || کنایه است از متعجب و متحیر :
تیر گردون دهان گشاده بماند
پیش تیغ زبانش چون سوفار.
شه چون زبان خنجر کرده به تیر لالش.
تیر گردون دهان گشاده بماند
پیش تیغ زبانش چون سوفار.
خاقانی.
سوفاروش ز حیرت وحشی دهان گشاده شه چون زبان خنجر کرده به تیر لالش.
خاقانی.
کلمات دیگر: