( مصدر ) ۱ - تازه بنا کردن . ۲ - تعمیر کردن .
نو ساختن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
نو ساختن. [ ن َ / نُو ت َ ] ( مص مرکب ) تازه بنا کردن. || تعمیر کردن. ( فرهنگ فارسی معین ). || تجدید کردن. تازه کردن :
از ایدر به پوزش برِ شاه رو
چو بینی ورا بندگی ساز نو.
از ایدر به پوزش برِ شاه رو
چو بینی ورا بندگی ساز نو.
فردوسی.
کلمات دیگر: