( اسم ) جمع دهقان دهگانان دهاقین .
دهاقنه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( دهاقنة ) دهاقنة. [ دَ ق ِ ن َ ] ( معرب ، اِ ) ج ِ دهقان. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ). رجوع به دهقان شود.
دهاقنة. [ دَ ق ِ ن َ ] (معرب ، اِ) ج ِ دهقان . (منتهی الارب ) (از آنندراج ). رجوع به دهقان شود.
کلمات دیگر: