خاندان ابن هندو

اِبْنِ هِنْدو، نام چند تن از کاتبان، شاعران و ادیبان ایرانی نژاد سده های ۴ و ۵ ق(۱۰ و ۱۱م.) است که زندگی نامهٔ دو تن از آنان چنان به هم آمیخته که تفکیک یکی از دیگری دشوار می نماید. منابع ما در موارد بسیار، روایات مربوط به علی را به پدرش حسین نسبت داده اند یا روایات مربوط به حسین را ذیل نام علی نهاده اند.
ابوالفرج محمد بن هندوی رازی: شاعر اهل بیت
ابوالفرج حسین بن محمد بن هندو: یکی از شاعران و دبیران عضدالدوله دیلمی
ابوالفرج علی بن حسین بن هندو: کاتب، ادیب و شاعر مشهور
ابوالشرف عمادبن ابی الفرج علی بن حسین بن هندو: ادیب و شاعر
ابوالسماح بن ابی الفرج علی بن هندو، برادر پدری ابوالشرف عماد
این خاندان، احتمالاً همه منسوب به خاندان شیعی مذهب آل هندو بوده و موطن اصلی نیاکان آنان هندوجان (هندیجان کنونی)، از روستاهای پیرامون قم، بوده است و کلمهٔ «هندو» در نام و نسبشان نشانهٔ تبار هندی آنان نیست. با این همه، چنین نیز می توان پنداشت که لفظ هندو در نام آن روستا، دلیل بر اقامت گروهی مهاجر هندی در آن بوده است. نسبت قمی، رازی، بغدادی و احیاناً طبرستانی که در بعضی منابع به دنبال نام آنان آمده، بی گمان از آن جاست که اعضای این خاندان به قم با دیگر شهرها مناصب دولتی داشته اند.