چارلز جوزف ویتمن (به انگلیسی: Charles Joseph Whitman)، (زادهٔ ۲۴ ژوئن ۱۹۴۱ - کشته شده در اول اوت ۱۹۶۶)، دانشجوی رشتهٔ مهندسی و تفنگدار دریایی پیشین آمریکا بود که در اول اوت ۱۹۶۶ میلادی بر برج اصلی دانشگاه تگزاس در آستین پناه گرفت و از آنجا با تیراندازی به سمت دیگران، ۱۴ نفر را به قتل رساند و ۳۲ نفر دیگر را زخمی کرد. سه تن از این کشته شدگان در خود ساختمان به قتل رسیدند و یازده تن دیگر با تیراندازی ویتمن از بالکن طبقهٔ ۲۸اُم برج به قتل رسیدند. ویتمن سرانجام بدست یکی افسران پلیس شهر آستین با نام هوستون مک کوی کشته شد.
رمینگتون ۷۰۰ (۶ میلی متری)
کارابین ام۱
رمینگتون ۱۴ (کالیبر ۳۵.)
شات گان نیمه اتوماتیک
اس دبلیو ام۱۹ (مگنوم ۳۵۷)
پارابلوم ۱۹۰۸ (۹ میلی متری)
گالسی برسیا
ویتمن پیش از رفتن به برج، مادر و همسر خود را نیز در خانه به قتل رسانده بود که با در نظر گرفتن آن ها تعداد کشته شدگان به ۱۶ نفر می رسد.
در ۶:۴۵ روز قبل از جنایت، ویتمن یادداشت خودکشیاش را تایپ کرد که در آن سعی کرد دلایل رفتارهای خود را شرح دهد. او در بخشی از نامهٔ خود چنین آورده است:
در ماه مارس که پدر و مادرم با هم دعوا کردند، دچار استرس شدیدی شدم. با دکتر مسئول مرکز بهداشت دانشگاه، دکتر کاکرام، مشورت کردم و از وی خواستم که کسی را به من معرفی کند تا برای مشورت در مورد برخی اختلالات روانی، که تصور می کردم دچارش شده ام، پیش وی بروم. حدود دو ساعت با دکتر دربارهٔ مشکلات ذهنی ام صحبت کردم. بعد از همان جلسهٔ اول دیگر آن دکتر را ندیدم و از آن زمان به تنهایی، و ظاهراً بدون فایده، با آشفتگی ذهنی ام مبارزه می کنم.
رمینگتون ۷۰۰ (۶ میلی متری)
کارابین ام۱
رمینگتون ۱۴ (کالیبر ۳۵.)
شات گان نیمه اتوماتیک
اس دبلیو ام۱۹ (مگنوم ۳۵۷)
پارابلوم ۱۹۰۸ (۹ میلی متری)
گالسی برسیا
ویتمن پیش از رفتن به برج، مادر و همسر خود را نیز در خانه به قتل رسانده بود که با در نظر گرفتن آن ها تعداد کشته شدگان به ۱۶ نفر می رسد.
در ۶:۴۵ روز قبل از جنایت، ویتمن یادداشت خودکشیاش را تایپ کرد که در آن سعی کرد دلایل رفتارهای خود را شرح دهد. او در بخشی از نامهٔ خود چنین آورده است:
در ماه مارس که پدر و مادرم با هم دعوا کردند، دچار استرس شدیدی شدم. با دکتر مسئول مرکز بهداشت دانشگاه، دکتر کاکرام، مشورت کردم و از وی خواستم که کسی را به من معرفی کند تا برای مشورت در مورد برخی اختلالات روانی، که تصور می کردم دچارش شده ام، پیش وی بروم. حدود دو ساعت با دکتر دربارهٔ مشکلات ذهنی ام صحبت کردم. بعد از همان جلسهٔ اول دیگر آن دکتر را ندیدم و از آن زمان به تنهایی، و ظاهراً بدون فایده، با آشفتگی ذهنی ام مبارزه می کنم.
wiki: چارلز ویتمن