حبیب محمدی

سیدمحمدحبیب محمدی (زادهٔ ۱۲۸۳ خورشیدی در لاهیجان) نقاش لاهیجانی، پدر نقاشی مدرن گیلان و از نخستین نقاشان ایرانی است که طبیعت و زندگی شهری در آثارش جلوه ای خاص یافته است.
ضیاءپور، جلیل (۱۳۷۴). مدنی، هوشنگ، ویراستار. کتاب گیلان. ۳. به کوشش ابراهیم صلاح عربانی. تهران: گروه پژوهشگران ایران. شابک ۹۶۴-۹۱۲۰۶-۴-۵. از پارامتر ناشناخته |ماه= صرف نظر شد (کمک)
«مجموعه عکس های نقاش نامدار گیلانی گردآوری شد». ایرنا — استان گیلان. ۱۳۹۱. بایگانی شده از اصلی در ۱۲ شهریور ۱۳۹۱. از پارامتر ناشناخته |ماه= صرف نظر شد (کمک)
سیدمحمدحبیب محمدی در سال ۱۲۸۳ خورشیدی در حاجی طرخان لاهیجان زاده شد. پدر و عموی وی، که برخی اصلیت آن ها را از لنگرود دانسته اند، از تجار ایرانی مقیم باکو در دوران حکومت تزاری بوده اند و جد حبیب محمدی، «سیدمحمد خوشنویس»، از خطاطان بنام دوران خود بود. وی از کودکی به نقاشی علاقه مند بود و در سنین نوجوانی نزد نقاش مهاجر آلمانی «ورت کرت» و استاد مشهور «ولاسف»، عضو فرهنگستان ایتالیا، به فراگیری نقاشی پرداخت.
محمدی پس از اخذ دیپلم آکادمی نقاشی به مسکو سفر کرد و در رشتهٔ مجسمه سازی به تحصیل پرداخت. وی زیر نظر «گوتوف»، مجسمه ساز معروف و عضو آکادمی روسیه، هنر مجسمه سازی را فرا گرفت. پس از فراغت از تحصیل در مدارس باکو به تدریس و تعلیم پرداخت و به خلق آثارش پرداخت. حاصل کار و کوشش و فعالیت های هنری او در این دوران ۳۶۰ تابلو بود که هنگام بازگشت به ایران در سال ۱۳۱۷ توسط دولت شوروی ضبط شد؛ به این بهانه که این تابلوها جزء آثار هنری کشور بوده و خروج آن ها طبق قانون ممنوع است.
محمدی در بازگشت به ایران ابتدا در بندر انزلی و سپس لنگرود ساکن شد. پس از شهریور ۱۳۲۰، به رشت رفت و در ضلع شرقی بازارچهٔ سبزه میدان کارگاهی دایر نمود و به کار تعلیم نقاشی و تابلوسازی و خلق آثار هنری پرداخت.