محمدحسین باخرزی

محمدحسین باخرزی یا میر محمدحسین رزه ای باخرزی یا میر محمد حسین هروی از خوشنویسان و نستعلیقنویسان برجسته و از شاعران سدهٔ دهم هجری است.اودر قزوین خوشنویسان می کرد و تذکره نویسان قدیمی تر او را از رزهٔ باخرز از نواحی نیشابور و تذکره های جدیدتر وی را از اسفراین دانسته اند.
فضایلی، حبیب الله. اطلس خط. انتشارات مشعل اصفهان. چاپ دوم، اصفهان۱۳۶۲ش ص ۴۹۱ و ۴۷۳
بیانی، مهدی. احوال و آثار خوشنویسان. تهران ۱۳۶۳ش جلد۳ ص ۶۸۵ -۶۸۴
منشی قمی، قاضی احمد. گلستان هنر تصحیح: احمد سهیلی خوانساری ۱۳۵۰ . انتشارات منوچهری.۱۳۸۳ ص ۱۰۲
مصطفی بن احمد عالی.مناقب هنروران. ترجمه و تحشیه: توفیق ه‍. سبحانی. تهران ۱۳۶۹ ش ص ۸۲ ،۷۱
وب گاه آفتاب - میرخلیل الله هراتی
خط میر محمدحسین در کتابت را پخته و حتی بعضی در نهایت کمال ذکر کرده اند. وی در قزوین با اکثر بزرگان دربار شاه طهماسب همنشین بود اما پس از مرگ شاه به خراسان رفت و به کشاورزی پرداخت. قاضی احمد قمی مولف «خلاصه التواریخ» با او دیدار کرده و او را آراسته به کمالات و شعرش را نیکو دانسته است. در اوان ترکتازی ترکمانان و تحولات خراسان، پریشان حال و بی سامان شده و در همان اوان درگذشته است.
میر خلیل الله شاه خوشنویس نامدار دربار ابراهیم عادل شاه ثانی امیر دکن ملقب به «پادشاه قلم» برادرزاده میر محمدحسین بود.
برخی منابع او را شاگرد سلطان محمد خندان و شاه محمود نیشابوری دانسته اند و برخی او راشاگرد محمدقاسم شادیشاه ذکر کرده اند که از تعلیم شاه محمود نیشابوری و سلطان محمد خندان نیز بهره مند شده است.