شکر افشاندن شکر پاشیدن .
شکر فشاندن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شکر فشاندن. [ ش َ ک َ ف َ / ف ِ دَ ] ( مص مرکب ) شکرافشاندن. شکر پاشیدن. ( یادداشت مؤلف ) :
سنگست و سفال بر دل تو
گر بر سر او شکر فشانی.
سنگست و سفال بر دل تو
گر بر سر او شکر فشانی.
ناصرخسرو.
|| کنایه از شیرین زبانی کردن. ( یادداشت مؤلف ). گفتار شیرین و دلپسند بر زبان راندن. و رجوع به شکرافشانی وشکرافشان و شکر فشاندن شود.کلمات دیگر: