دل ربودن

ربودن دل . فریفته کردن .

دل ربودن. [ دِ رُ دَ ] ( مص مرکب ) ربودن دل. فریفته کردن. شیفته کردن. عاشق ساختن :
چو نوبت داشت در خدمت نمودن
برون زد نوبتی در دل ربودن.وفاو عهد نمودی دل سلیم ربودی
چو خویشتن به تو دادم تو میل بازگرفتی.ای دل ربوده از بر من حکم از آن تست
گر نیز گوئیم به مثل ترک جان بگوی.نه این نقش دل می رباید ز دست
دل آن می رباید که این نقش بست.ربوده ست خاطرفریبی دلش
فرورفته پای نظر در گلش.دلم ربودی و جان می دهم به طیبت نفس
که هست راحت درویش در سبکباری.سواران حلقه بربودند و آن شوخ
هنوز از حلقه ها دل می رباید.ای متقی گر اهل دلی دیده ها بدوز
کایشان به دل ربودن مردم معینند.کرم کرد و غم خورد و پوزش نمود
بداندیش را دل به نیکی ربود.