دل رفتن

دل از دست دادن . شیفته شدن .

دل رفتن. [ دِ رَ ت َ ] ( مص مرکب ) دل از دست دادن. شیفته شدن. عاشق شدن. دل دادن :
دیده نگه داشتیم تا نرود دل
با همه عیاری از کمند نجستیم. || اشتیاق یافتن. میل کردن :
روز وصال دوستان دل نرود به بوستان
تا به گلی نگه کند یا به جمال نرگسی.دیده ای را که به دیدار تو دل می نرود
هیچ علت نتوان گفت بجز بی بصری.استهامة؛ دل به چیزی رفتن. سهو؛ رفتن دل بطرف غیر. ( از منتهی الارب ). || ترسیدن. فروریختن دل : مصَع؛دل رفته و بی دل شدن از بیم یا از شتاب زدگی. ( از منتهی الارب ).
- دل از جای رفتن ؛ ترسیدن. مضطرب شدن. فروریختن دل :
گفت کوپایم که دست و پای رفت
جان من لرزید و دل از جای رفت.