خلعه

( اسم ) جام. دوخته که بزرگی بکسی بخشد . جمع : خلع .
رهایی زن بر مال که شوهرش از وی ستاند یا از غیر وی .

خلعه. [ خ ِ ع َ ] ( ع اِ ) خلعة. جامه و جز آن که بزرگی مر کسی را پوشاند.( از منتهی الارب ). خلعت. ( ناظم الاطباء ) :
برقع صبح چون براندازند
کوه را خلعه در سر اندازند.از رنگ رنگ خلعه که فرموده ای مرا.هنگام آنکه خلعه دهد باغ را بهار
آن گنج زرفشان خزان اختیار کرد.رجوع به خلعت شود. || ( مص ) خلعت دادن کسی را. ( منتهی الارب ).