کلمه جو
صفحه اصلی

شکز

فرهنگ فارسی

به معنی شکز

لغت نامه دهخدا

شکز. [ ش َ] (ع ص ) به معنی شَکِز. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به شَکِز شود.


شکز. [ ش َ ] ( ع مص ) سپوختن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || درخستن به انگشتان. || رنجانیدن به زبان. || نیزه زدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || وطی کردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

شکز. [ ش َ ک ِ ] ( ع ص ) شَکْز. مرد بدخوی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

شکز. [ ش َ] ( ع ص ) به معنی شَکِز. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به شَکِز شود.

شکز. [ ش َ ] (ع مص ) سپوختن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || درخستن به انگشتان . || رنجانیدن به زبان . || نیزه زدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || وطی کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).


شکز. [ ش َ ک ِ ] (ع ص ) شَکْز. مرد بدخوی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).



کلمات دیگر: