ساده دل . دل صاف .
دل ساده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
دل ساده . [ دِ ل ِ دَ / دِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) دل صاف . دل بی کینه :
یکی را چو سعدی دل ساده بود
که با ساده رویی درافتاده بود.
یکی را چو سعدی دل ساده بود
که با ساده رویی درافتاده بود.
سعدی (از آنندراج ).
دل ساده. [ دِ دَ /دِ ] ( ص مرکب ) ساده دل. دل صاف. بی کینه. ( آنندراج ).
دل ساده. [ دِ ل ِ دَ / دِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) دل صاف. دل بی کینه :
یکی را چو سعدی دل ساده بود
که با ساده رویی درافتاده بود.
دل ساده. [ دِ ل ِ دَ / دِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) دل صاف. دل بی کینه :
یکی را چو سعدی دل ساده بود
که با ساده رویی درافتاده بود.
سعدی ( از آنندراج ).
دل ساده . [ دِ دَ /دِ ] (ص مرکب ) ساده دل . دل صاف . بی کینه . (آنندراج ).
کلمات دیگر: