شکر شکستن

خرد کردن شکر ساییدن

شکر شکستن. [ ش َ ک َ / ش َک ْ ک َ ش ِ ک َ ت َ ] ( مص مرکب ) خرد کردن شکر. ساییدن شکر. شکستن شکر را برای خوردن ، چنانکه طوطی. ( یادداشت مؤلف ) :
خنده طوطی لب شکّر شکست
قهقهه ای بر دهن کبک بست.از من به عشق روی تو می زاید این سخن
طوطی شکر شکست که شیرین کلام شد.طوطی شکر شکستن دیگر روا ندارد
گر پسته ات ببیندوقتی که در کلامی. || کنایه است از سخن بسیار شیرین و دلپسند گفتن. سخت خوش ادا کردن کلمات. عظیم فصاحت داشتن. ( یادداشت مؤلف ) :
چون این پادشاه در سخن آمدی جهانیان بایستی که در نظاره بودندی که دُر پاشیدی و شکر شکستی. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 18 ). و رجوع به شکرشکن شود.
- شکر و قند شکستن ؛ کنایه است از شیرین سخنی کردن. ( آنندراج ) :
تلخی نشنیدیم هم از ساقی مجلس
هرچند که پیشش شکر و قند شکستیم.