شکست امدن

( شکست آمدن ) شکست رسیدن هزیمت یافتن .

( شکست آمدن ) شکست آمدن. [ ش ِ ک َ م َ دَ ] ( مص مرکب ) شکست رسیدن. مغلوبیت دست دادن. هزیمت یافتن. ( یادداشت مؤلف ) :
به چیزی که بر ما نیاید شکست
بکوشید و با آن بسایید دست.به یک رزم کآمد شما را شکست
کشیدید یکباره از جنگ دست.شگفت است کآمد بر ایشان شکست
سپهبد مباد ایچ با رای پست.شب آمد درآمد به دارا شکست
سکندر میان تاختن را ببست.- شکست اندرآمدن به کسی ( نیرویی ) ؛ مغلوب شدن وی. شکست خوردن او :
کنون روز من بر سر آمدهمی
به نیرو شکست اندرآمد همی.به هشتم به مصر اندرآمد شکست
سکندر سر راه ایشان ببست.- || قرین نابسامانی و خلل و بی نظمی شدن او :
چو لختی برآمد بر این روزگار
شکست اندرآمد به آموزگار. || رنجش و آزردگی رسیدن. رنجیدگی یافتن. ( یادداشت مؤلف ).
- شکست در دل آمدن ؛ رنج و اندوه شدید آمدن :
همیدون چو او زد به سر بر دو دست
تو گفتی مرا در دل آمد شکست. || رخنه و خلل پیدا شدن. نقصان یافتن. فساد و ضعف و تباهی و رکود پدید آمدن. ( از یادداشت مؤلف ). خلل رسیدن. شکستگی و رخنه پدید آمدن. اختلال و نابسامانی دست دادن.
- شکست اندر آمدن به چیزی ؛ رخنه و خلل پدید آمدن در آن چیز :
همی بود بر تخت زر چار ماه
به پنجم شکست اندرآمد به گاه.- شکست به بازار درآمدن ؛کاسدی آن. از رونق افتادن آن :
به بازار دهقان درآمد شکست
نگهبان گلبن در باغ بست.